Jak już jesteś,to zostań.  

Ostatnio cały czas o Tobie myślę. Każda myśl o tym, co Ci zrobiłem to kolejny gwóźdź do mojej trumny. To wszystko jest jak kotwica, ciągnie mnie w dół. A ja już nie potrafię unieść tego ciężaru. Tego bólu, że okłamałem Cię, a Ty byłaś wobec mnie szczera do bólu. Wiem, że nie ma drogi, żeby to naprawić. Tak samo jak nie naprawię Twojego serduszka. Zostały mi tylko wspomnienia. Myślałem że Cię pogrzebałem i zatarłem po Tobie ślady, ale nie potrafię zamknąć tego rozdziału. Czuję się taki bezsilny. Łapię się na tym, że co raz częściej gubię wątek. Porzuciłem Cię bez słowa dla osoby, która zniszczyła mi życie. Dopiero teraz dociera do mnie jaki popełniłem błąd. Nikt nie składa mnie w całość. Nikt nie potrafi uśmiechem i swoim głosem sprawić, że się uśmiechnę. Nikt się mną nie opiekuje. Nikt nie dba o to, czy cokolwiek jem. Nikt nie pilnuje, żebym nie zwracał. Żałuję, że kiedy miałem okazję nie zamknąłem Cię w moim sercu i nie wyrzuciłem klucza. Teraz tego nie cofnę. Chciałbym jeszcze raz usłyszeć Twój głos. Nawet jeżeli miałby to być ostatni raz.

Jakie to banalne, że słowa nie mają już wartości. Nie uważasz?