Grzbietak.

"- Marmolad, czekaj! 

- Hau!

- "Czekaj" mówię, nie "szczekaj"! To twoje?

- Nie, panie namiestniku Pumeksie, pierwszy raz widzę na oczy. Czy mam to sprawdzić?

- Obejdzie się, sam się tym zajmę. 

Hmmmm... Już drugi dzień leży toto, potargane jak sto pięćdziesiąt, kiedyś może i nawet było grzbietakiem, teraz wygląda jak szmatka przywiązana do kijka. Strach otwierać, bo jeszcze jakieś obleziejstwo ze środka wylezie...

- Kocioł?

- Słucham cię z najwyższą uwagą, mój szanowny bracie.

- Czy ten oto tobołek, leżący - co ja mówię - walający się po Igielniku od paru dni - to twoja sprawka?

- Jaki tobołek? (...)

(...)

- (...) Jak nie twój, to nie było temiautu. Znalazłem, więc należy do mnie, Prawo o Kocich Drogach, paragraf o znajdźkach. Idę pomryśleć. Tylko czasem za mną nie łaź!

W sumie, to aż tak mi na tym tobole nie zależy. Ale nie będzie tak, ze Kotłowaty całymi dniami nie przemieści swojego szlacheckiego ogona dalej niż do jadalni, a ja mu tu będę dostarczał rozrywek. Ni ma! Mógł się ruszyć... A skoro i tak nie mam na tę chwilę nic lepszego do roboty, to zobaczę sobie cóż to się poniewiera pod moim własnym namiestniczym nosem..."

Cały post na: 

http://pumnik.blogspot.com/2017/09/grzbietak.html

Pumy zapraszają:

http://pumnik.blogspot.com/