PUMNIK 

Wielmożni goście, zasiądźcie przy stole,

Zaśpiewam wam balladę o cnym Kociole!

Otóż razu pewnego na Żółty Dom

Spadła wieść nagła jak z nieba grom:

Oto osoba Pumeksa namiestnika

Bez wieści, bez słowa z królestwa znika!

Jej Puchatość Rysia Królowa

Od razu rozkazy wydawać gotowa

W swej mądrości tak oto rzekła:

Ruszajcie po niego, choćby do piekła!

Zacni goście, polecam to waszej pamięci,

Że tym, kto pierwszy zgłosił swe chęci

I naprzód wystąpił na oczach tłumów

Był Kocioł ze szlachetnego rodu Pumów!

(...)

Wziął ze sobą cny Kocioł Marmolada

I plwając na niebezpieczeństwo nie lada,

Aby zdążyć wyruszyć jeszcze przed nocą

Bez zwłoki ruszyli w drogę z pomocą.

(...)

Długo błądzili, czy upał czy chłód,

Nie zważając na niewygodę ni głód,

Nie marnowali ni chwili czasu cennego,

By czym prędzej znaleźć zaginionego.

Aż tu nagle, gdy Kocioł wszedł w kolejne chaszcze

Naraz ujrzał tuż przed sobą rozdziawioną paszczę

Straszliwego stwora o wielgachnych kłach,

Którego sam widok wzbudza wszędy strach!

Lecz czy cny Kocioł zląkł się poczwary?

Ależ skąd! W mig wskoczył w szuwary
I choć strudzon wielce po podróży znoju
Nieustraszony i dumny stanął do boju!

Bój wielce był zażarty, błyskały pazury

Kłapały szczęki, sypały się wióry...

Lecz cny Kocioł odniósł wielkie zwycięstwo

Udowadniając swe niezłomne męstwo!

I mimo, że z boju wyszedł pokiereszowanym

Z prawym uchem niemalże oderwanym

Ni słowa skargi nie wydobył z siebie

Wciąż myśląc o bracie, który był w potrzebie...

Wielmożni goście, siedzący przy stole,

Wysłuchaliście ballady o cnym Kociole!

(...)

Cała ballada autorstwa NaPe na:
http://pumnik.blogspot.com/2017/10/ballada-o-cnym-kociole.