W moim małym trójwymiarze

W krótkiej psychologii zdarzeń

W czterech ścianach nieistnienia

Cichy byt nieukojenia

      Nie należę do nikogo

Nikt mnie nie chce znów posiadać

Szukam głupca, który zechce

W jedną całość mnie poskładać

      Zebrać, złożyć, posortować

Gdzieś z eteru powybierać

Trochę zmienić, coś naprawić

Całe życie się docierać

     Trochę we mnie wyuzdania

Marzeń spod spuszczonych powiek

Hiperboli przesycenia, wiarygodnych półsprzeczności

Ale jak ma kochać człowiek

Co nie wierzy już miłości?

     Mostem ponad wymiarami

Krążę między wspomnieniami, sama

Bez postaci i bez formy, na dwójnasób zrozumiana

Jak bezdomny szukający domu

Silna, lecz wciąż niekochana.

Namiętanie słucham Civil Wars-'Poison and wine'

Staram się uczyć i nie dać porwać się wyścigowi szczurów. Kocham nie wierząc w miłości i jestem dla kogoś ważna będąc niekochaną. Za dużo paradoksów, ale los zawsze sypał mi obficie paradokasmi i cwciąż zadziwia mnie swoim poczuciem humoru. Nidgy nie jest nudno. Szczególnie teraz- sercowe dylematy w sesję to jest to ^ ^''

'I don`t love you but I always will'