Normal 0 21 MicrosoftInternetExplorer4

1. Monolog Afrodyty

Akcja sceniczna: Podczas monologu następuje scena pokazu mody. Afrodyta wychodzi pierwsza mówiąc, staje na końcu wybiegu. Następnie idą pozostałe, chodzą przez cały monolog, w odpowiedniej choreografii.

Interpretacja tekstu: Tekst mówiony nieco nieporadnie, nieteatralnie, sztucznie. Efekt niepewności modelki w swojej roli, sztuczności sytuacji mówienia na wybiegu.

Światło: Mocne pokazowe, punktowe reflektory na modelki.

Dźwięk: Ciche, subtelne, rytmiczne mlaskanie- na tyle delikatne i umuzycznione, że może budzić skojarzenia z jakimś elektronicznym podkładem muzycznym.

Intencja: Taka jak przy opisie ekspresji bogów.

1. Składanie ofiar H+CM

Akcja sceniczna: Symetryczna scena jak pierwsza tyle, że po męskiej stronie. Po niej chór żeński schodzi z wybiegu na orchestrę, a męski pozostaje nieruchomy, jakby w zastygłym pokazie.

Interpretacja tekstu: Tekst mówiony tonem rozkazu, jak lista poleceń, nie modlitwa.

Światło: Jak w scenie poprzedniej

Dźwięk: Arvo Part- Tabula Rasa I

Intencja: Jak wyżej. Sposób mówienia przez Hipolita i chór męski ukazuje stwarzanie obrazu Artemidy przez bohatera.

1. pieśn chóru o stanie F

Akcja sceniczna: Chór za pomocą bezwładnego ciała Fedry odgrywa to, o czym śpiewa w konwencji groteskowej pantomimy.

Interpretacja tekstu: Tekst wygłoszony bardzo ekspresyjnie, ale nie w sposób naturalistyczny, ale przetworzony na umuzycznione dźwięki kojarzone z emocjami, np rytmicznie mówiony przechodzi w nakładające się na siebie piski o różnej wysokości tworzące harmonię, albo w szlochy tworzące warstwę rytmiczną, jęki przechodzą w zaśpiew lamentacyjny.

Światło: Dwa przyciemnione reflektory skierowane z przednich ścianek wybiegów na orchestrę oświetlające aktorów tylko od dołu, co uwypukla kształty ciał.

Dźwięk: Wyłącznie melorecytacja chóru.

Intencja: Chór usiłuje za pomocą wykonywanych wokół niej zewnętrznych działań wedrzeć się w jej wnętrze i sprawić by poprzez impuls idący od ciała i od języka zaczęła odczuwać faktycznie fantazję chóru na jej temat.

1. fantazja F o Art. M+C

Akcja sceniczna: Chór unosi Fedrę z ziemi i rozpłata jej warkocze.

Interpretacja tekstu: Zarówno Mamka jak i chór wmawiają Fedrze manipulując jej emocjami, że jest nieszczęśliwa. Mówią tekst Mamka w sposób wręcz hipnotyczny mówi wprost do twarzy Fedry, chór stosuje raczej sugestie emocjonalną- zaraźliwy smutek, pewien rodzaj wampiryzmu psychicznego.

Światło: Mocny punktowy reflektor ma Mamkę, drugi na orchestrę.

Dźwięk: Na tekstach Mamki jednostajne, nosowe brzęczenie chóru.

Intencja: Rozplatanie warkoczy ma typowe symboliczne znaczenie pozbawiania niewinności, ale też naturalnej zbroi, o której pisałam przy opisie kostiumów.

1. uśmiercenie i lament M nad F

Akcja