ymym.

kiedy krzyczysz, wszyscy cię słyszą. kiedy szepczesz, tylko ci najbliżsi cię słyszą. kiedy milczysz, słyszy cię twój najlepszy przyjaciel.

- i znowu słuchasz tej płyty - tylko tą mam - jak to, przecież jeszcze kilka dni temu miałaś ich tak dużo - kilka dni temu miałam tez jego - ale jaki to ma związek - taki że tylko tej z nim nie słuchałam

nadal nie wiem, co ja w Tobie widzę. Twój głupkowaty uśmiech, słodkie oczka i dołeczki w policzkach.

- Czuję cię od środka.

- Skąd wiesz, że to ja?

- Bo jeszcze nigdy nie czułam takiego ciepła...

eśli jesteś aniołem,pamiętaj,że ja czekam na ciebie.Zabierz mnie stąd.


Gdy patrzę przed siebie widzę przestrzeń , gdy za siebie pustkę.


Dość problemów, dość frajerów. Wezmę wódkę, wezmę trutkę. Odejdę do lepszego świata.


Po śmier­ci blis­kiej oso­by tęskni­my między in­ny­mi dla­tego, że chce­my za coś przeprosić...

Sztuką nie jest zadręczać się po śmier­ci blis­kiej oso­by. Sztuką jest po­godzić się z jej odejściem, aby mogła zaz­nać szczęścia w Ra­ju.

nie mów mi już o śmier­ci, bo śmierć blis­kiej oso­by może za­bić na­wet i nas samych.

Nig­dy, prze­nig­dy nie możemy obiecać, że nie opuści­my ukocha­nej oso­by.Nieko­nie­cznie mo­wa tu o odejściu dla in­nej.
Umierając również zos­ta­wiamy blis­kie nam oso­by. A śmierć jest nieunikniona.

Kiedyś przyjdzie taki dzień, rozsypię się jak puzzle, z czasem wiatr mnie rozwieje, a czas zapomni...

Wszyscy tacy sami, poskładani pół na pół, ze złości i obojętności

Jeśli kiedyś do­padną cię myśli sa­mobójcze, le­piej je porzuć, bo uwierz nap­rawdę nie ma nic gor­sze­go niż um­rzeć i zos­ta­wić po so­bie nieopi­saną pus­tkę, której nie da się wy­pełnić i blis­kich, którzy przez to będą cier­pieć, a co gor­sze te­go nie można cofnąć i na zaw­sze po­zos­ta­wiasz tą pus­tkę i dziurę...
Sa­mobójcy po śmier­ci na­pew­no żałują swo­jej de­cyz­ji...
A w nas po­zos­ta­je pus­tka, której nie da sie opi­sać...
To tak jak­by wyk­reślić ze swo­jego życia kil­ka lat, miesięcy, dni jak­by wyk­reślić tą osobę ze swo­jego życia... A ta oso­ba i tak będzie w naszej podświado­mości...


Śmierć blis­kich to naj­gor­sze co może spot­kać człowieka. Więc dlacze­go wcześniej nie pot­ra­fimy do­cenić blis­kich nam osób i nie poświęca­my im naj­więcej cza­su jak się da? Do­piero po śmier­ci zda­jemy so­bie sprawę jak wiele chcieli­byśmy po­wie­dzieć ukocha­nej oso­bie, dob­rze wiedząc, że już nie będziemy mieli okazji