promise me. 

toż to zwykły lęk, rudą warstwą wdziera się, korodujesz dzień za dniem... 

przywiało do mojego życia tyle zmian, tyle uśmiechu, łez, nadziei i oczekiwania, że sama chyba się w tym gubię. czy to dobrze, że jest tego aż tyle? a może właśnie to świetnie, że w moim życiu coś w końcu zaczyna się dziać. że znów przejęłam nad tym życiem kontrolę. że w moim poukładanym świecie znów szybciej zaczyna bić serce, a myśli wkradają się na najwyższe obroty. nawet już nie odczuwam zmęczenia. wiem co robię, robię to świadomie. może te małe rewolucje mają ukształtować mnie i utworzyć wspaniałe fundamenty? w końcu.. 

może staję się dzielniejsza? a może znowu mi się wydaje?

tak ogromne zmiany nigdy mi nie służyły. i kiedy zaczynało brakować kogoś w moim życiu, a ja odczuwałam gigantyczną pustkę i ucisk w sercu, obiecywałam sobie, że już nigdy nic się nie zmieni, że zawsze będę stawiać kropkę nad i. i chyba po tylu latach wreszcie mi się to udaje. 

i wracasz. jak to się wszystko ułoży? oby jak najpomyślniej. nie lubię się prosić, ale kazde wspracie przyjmę garściami.. 

Koteł, dobrze, że Cię mam, chociaż bywa między nami różnie, tak jak teraz. ale kocham Cię całym sercem, tym zawirowanym i po przejściach. i to już ponad 4 lata. jesteś moim całym światem i mam pewność, że to się nie zmieni, ale wiesz to na tyle samo procent co ja!  ;*

Jap? wracasz tu, po takim czasie i nawet nie wiesz ile sprawia mi to radości i jaki powoduje uśmiech. dobrze wiedzieć, że jesteś obok i to w każdej sytuacji. takiego brata można mi pozazdrościć ;*

Ala? zawsze byłaś blisko, ale teraz czuję, że mam Cię przy samej dupce. tyle Ci zawdzięczam, tak strasznie cieszę się, że nasza przyjaźń tak się rozrosła i oby na zawsze ;* (do Wawy to sobie możesz tylko wyjechać na kawę, pstryknąc fotę i masz być tu,o!)

jesteś cenny tak jak ja, jestem dzielna tak jak Wy..