Jako że troszkę mi lepiej wrzucam coś cieplejszego.

Bardzo mi miło z powodu tak dużego odzewu pod moim szpitalnym zdjęciem, to kochane, że tyle nieznanych mi w realu osóbek przejęło się moim losem <3

Prawie 700 wyświetleń, co za kurna fejm. Ha ha. Żarty, żarty.

Przemek pojechał  rowerem potrenować do klubu na wolną matę, pracuś jeden xD Zazdroszczę mu ruchu, jak tak tu leżę i nic nie mogę poza dreptaniem w tę i z powrotem. 

Im więcej będę chodzić tym szybciej dojdę do siebie, więc chociaż nie mam zbyt wiele siłki i kręci mi się w głowie to łażę, tylko na dół nie schodzę.  Wczoraj zebrałam się w sobie i się wykąpałam, ah jak mi było świeżo i przyjemnie po tym, aż trochę energii nabrałam.

A tak no to czuję się faktycznie lepiej, więcej jem, mam duży apetyt - ale przeginać nie mogę. Już niedługo! Będę jeść jak wilk. Zjadłam niedawno pycha obiadek, jeszcze coś na pewno dzisiaj wsunę. Na pewno maminy pyszny żurek i kanapeczki <3 Jelita mi ciężej pracują, ale tak miało być, dzisiaj i tak już jest o wiele lepiej. Mam więcej energii, nie  chce mi się aż tak spać cały czas i nie boję się już wstawania. Lepiej mi się juz trochę oddycha, bo wcześniej miałam problem z nabraniem pełnego oddechu przy zmienianiu pozycji. Nie zwijam się już aż tak z bólu jak kaszlę albo kicham. Gardło nadal podrażnione i głos mam jak nie ja, słaby, markotny, jakby mi tak coś utkwiło.

Rany chyba się goją tak jak powinny, ale nie mnie to oceniać, nie znam się. Za kilka dni powinnam iść na zdjęcie pozostałych szwów. Ble.Wciąż jestem obolała, najbardziej to wiadomo, brzuszysko boli i rwie, raz mocniej, raz słabiej,  głównie podczas ruchu. Mdli mnie co jakiś czas, ale bez porównania z tym co wcześniej.

Także myślę - progres, poza tym że wyglądam jak gówno, ale to kwestia czasu :) Do tego pierdyknęłam się łbem w drzwi i mam guza na łuku brwiowym <3

Mam pewne obawy, że taki czy inny zabieg może się w przyszłości powtórzyć, ale się okaże. Myślę że wyniki które mam za 2 tygodnie do odbioru powiedzą mi więcej, bo tak naprawdę dopiero ta laparoskopia mogła dowieść z czym mieliśmy teraz do czynienia. Mam nadzieję, że te wyniki i potem wizyta kontrolna będą ok nie potwierdzając obaw, a jak potwierdzą - cóż. NIC z tym nie zrobię już. Albo się zabić albo żyć dalej.

Jak już dojdę do siebie to na pewno zacznę lepiej wykorzystywać wolny czas - człowiek jak zachoruje i niewiele może to później bardziej docenia, że wcześniej mógł i że może znów. Docenia zdrowie i lepsze samopoczucie, czas, ogólnie swoje życie, bo już wie z autopsji, że zawsze może być gorzej. 

O swoje zdrowie też na pewno bardziej zadbam, fizyczne i psychiczne. Nie to, żebym je jakoś wyjątkowo strasznie zaniedbywała wcześniej, ale pozostawiało to wiele do życzenia... Na więcej spraw zwrócę uwagę i będą też regularne wizyty kontrolne u leka, żeby próbować zapobiegać takim zdarzeniom. W końcu dużo od nas właśnie zależy w tej kwestii, choć na część z nich wpływu nie mamy.

Może ten pierdolony pobyt w szpitalu, ból i wszystko co po nim miało mi coś pokazać, na coś otworzyć oczy. Ja wychodzę z założenia, że każde doświadczenie nas czegoś uczy.  Ze wszystkiego można coś wynieść.

O tym, że najważniejsze jest zdrowie i że jak masz zdrowie to możesz mieć wszystko, to ja wiedziałam już wcześniej, ale teraz jeszcze bardziej to czuję. 

Będzie inaczej, będzie lepiej :)

 Martwi mnie trochę praca, bo pieniądze na wakacje same się nie zarobią... A nie wiem czy jeszcze w maju wrócę do niej, skoro na razie moje podróże ograniczają się do schodów. Dni pokażą, to zależy. No cóż. Najwyżej odpuszczę kilka rzeczy, albo coś wykombinuję. Jakoś to będzie, będzie ok.

A teraz skupiam się na sobie, swoim procesie zdrowienia i na niczym więcej.