Noc jest ciepła i cicha.

Nie szczekają psy, nie wieje wiatr.

Księżyc razi w oczy.

Leżę sama na łóżku, nie potrafię zasnąć mimo zmęczenia. Pisałam dziś z przyjacielem, dosłownie jeszcze chwilę temu. W trakcie tej rozmowy zdałam sobie sprawę, że za dużo oczekuję od świata, od innych i od przyszłości. Wyobrażam sobie Bóg wie co a potem jest mi przykro, bo się rozczarowałam mimo tego, że potrafię cieszyć się z tego, co mam, docenić to.

Jest mi dzisiaj źle mimo tego, że wszystko jest w porządku. Jest tak... pusto. Nawet koty nocują dzisiaj na zewnątrz a pies śpi u rodziców.

Mam ochotę płakać bez powodu. A może jest jakiś powód, tylko nie potrafię go dziś określić. Jutro znowu wszystko wróci do normy. W dzień będę tą samą, uśmiechniętą dziewczyną, co zawsze, ale teraz jest inaczej. Słucham wciąż tej samej piosenki, która utrzymuje mój obecny nastrój zamiast go poprawić. Zwyczajnie nie mam ochoty na ich innego.

I pomyśleć, że to tylko wina hormonów, raz w miesiącu. Jedna noc, może dwie lub trzy...

Jutro znowu wszystko wróci do normy, jutro znów wszystko będzie dobrze. A tymczasem...

"Hello darkness, my old friend. I've come to talk with you again"

Dobranoc