Szczęście jest jak motyl 

Kochani,

Witam po długiej przerwie. Chciałabym mieć pamiętnik w formie papierowej, jednak taka forma jest znacznie bezpieczniejsza. Kiedyś to miejsce pomagało mi oczyścić się z negatywnych emocji. Może tak będzie i tym razem. Miałam tutaj konto, jednak tamta ja i tamto życie to przeszłość. Wiem, że duża część z Was nadal tutaj zagląda - z sentymentu, ciekawości lub innych powodów. Pokażcie się proszę. W kupie SIŁA;)

Nie umiem przed nikim otworzyć się w stu procentach; choć bardzo chciałabym, żeby tak było. Mam przyjaciółkę, która mieszka w Toruniu, widzimy się raz na rok, a przez telefon nie można powiedzieć wszystkiego. Mam faceta, który jest cudowny - lecz często mam wrażenie, że mnie nie rozumie. Lub nie chce rozumieć. Mam też mnóstwo znajomych z różnych etapów mojego życia, rodzinę, kolegów i koleżanki z pracy. Jednak mimo wszystko i wszystkich, czuję się samotna. I już nie wiem, czy jest ze mną coś nie tak, czy ze światem?

Myślałam o sesjach z psychologiem, jednak moje problemy wydają się tak błahe, czułabym się zawstydzona, że ktoś mógłby tak pomyśleć. Bo nie wiem czego mi brakuje do szczęścia.