inne strony szczęścia 

Zmęczona. Troszkę, tylko troszeczkę. Ale przecież nikomu się do tego nie przyznam, o nie.

Zbyt dumna, za silna i za honorowa żeby powiedzieć o jakiejkolwiek swojej słabości.

Zaciskam szczękę tak mocno że aż boli mnie cała twarz.

Dłonie zwijam w pięści tak ciasno, że paznokcie przebijają skórę.

Bądź dzielna, kochanie.

/ jeden z najulbieńszych i najukochańszych /

Patrzę na niebo. Na moją pomarszczoną już twarz padają promienie ciepłego, jesiennego słońca. Do środka domu przez uchylone okno wpada też chłodny wiatr. Czuję go, na dłoniach. [...]

- Jest tam szczęśliwa, prawda? -  pytam, chcąc się upewnić. Mam nadzieję, że wierzy w to tak samo jak ja.

- Wszyscy są tam szczęśliwi - odpowiada na moje bezsensowne pytanie - Jeszcze się z nimi zobaczymy, bez obaw.

Czyli on też wierzy. To dobrze. Miło wierzyć z kimś, dzielić z drugą osobą zaufanie do czegoś tak nieznanego, może nawet nierealnego. [...]

Chwytam jego dłoń. Jest sucha i szorstka. Tak jak moja. Mimo wszystko to wciąż najcudowniejszy i najbezpieczniejszy dotyk, jakiego doświadczyłam w swoim niekrótkim już życiu. [...]

Kąciki moich ust wędrują w górę. Siwa głowa. Pomarszczona skóra. Szczęśliwa. Szczęśliwa, spokojna dusza. Czekam aż znikniemy, aż staniemy się ciepłymi promieniami słońca albo podmuchem chłodnego wiatru. Trzymając go za rękę kiedyś rozpłyniemy się jak poranna mgła. Kiedyś. Jeszcze nie dziś. Jeszcze nie teraz.