P.od P.rąd 

my, ludzie ... bardzo lubimy stać w miejscu. "pomyślę o tym jutro" " jeszcze nie czas na takie rozmowy" "a zrobię to kiedyś tam.." "czas pokaże" itd.

czasem czekamy, zawierzając swój los w ręce zegarka, jakby to on miał odwalić za nas całą robotę. nie zauważamy jednak, iż w miarę upływu czasu ( choć on wiele zmienia ) stajemy się mniej żarliwi, codzienna stagnacja i trudność podejmowania ciężkich decyzji, a może i lęk przed takowymi? sprowadzają niecierpiące zwłoki sprawy na margines naszej codzienności.

skoro zaś mamy żyć tak jakby miało nie być jutra, to co z wewnętrznym spokojem i możliwością ugruntowania się naszej tożsamości, która przecież odbywa się w czasie ?

jak wiemy, są sprawy, których nie można odłożyć do walizki pt."wieczność", ponieważ czasem to te sprawy mogą przesądzić o tym, czy takową walizkę w ogóle otrzymamy ;)

kochan(I/Y), życzę więc odwagi na codzień, a jednocześnie szukania i odnajdywania w sobie spokoju ...

pamiętaj(cie), że życie jedno jest i czasem pozorna gonitwa za sprawami doczesnymi to wspomniane wyżej stanie w miejscu. pamiętajcie, że sami jesteście potencjałem, nie musicie szukać wiele w tym świecie.

ściskam,

P.