To miasto, to moje, to nasze podwórko! 837

Tylko spójrz na to miasto, 
trochę jest w nim ciasno,
bo wiesz jak ploty latają od domu, do domu,
nawet wtedy, gdy nie mówisz nic nikomu...
W każdym razie, to nasze podwórko,
wszyscy nie znają się jakoś krótko,
bo kojarzą się mordy, które mijasz gdzieś tu
i przypominają się te czasy, gdy było tu więcej tlenu,
bo z pewnością pamiętasz jak planowaliśmy przyszłość!
Ale żadne z nas nie spodziewało się, że dopadnie nas przykrość,
która całkowicie pozmienia naszą rzeczywistość...
Jakoś nie potrafię rozstawać się z tym miejscem,
dlatego pewnie wciąż tu jestem
i mimo tylu przeżyć wciąż kocham to miasto!
Mimo tego, że jest tu tak ciasno...
Spójrz dookoła, jak to wszystkie biegnie do przodu,
niektórzy wciąż tu są, a niektórych los zabrał tak po prostu...
Gdy byłem na dnie, to miasto wciąż dodawało mi siły,
teraz chce być tam gdzieś, by twarze się dziwiły,
że pochodzę ze Sławy i słowem tworze cuda,
które kneblują wasze usta emocjami,
które uderzają do serca tak, że nie wiecie co jest z wami. 
Jeszcze nie jeden człowiek pozna Sławę
i jego wiernego ptaka, który walczy o sławę,
bo jakoś przekonali mnie do tego,
bym nie zamykał twórczości do szuflady...
To piękne miasto,
to moje podwórko!
I z dumą przyznam, że jestem stąd,
mimo plotek, które chciały odesłać mnie w kąt..

Szpaczek