A jak tak bardzo bym chciał
Polecieć jak ptak
Poszybować wśród chmur
Zostawiając za sobą...
cały ten smród Codzienności
Trochę to pesymistyczne, ale…
Monotonia codzienności jest zabójstwem, zabójstwem własnego Ja. Człowiek szczęśliwy to człowiek naturalny, a co za tym idzie – nie bojący się wyrażać swoich własnych opinii, nie przejmujący się tym „co ludzie powiedzą”… Postępowanie wbrew samemu sobie można porównać do zamykania się w klatce, i choćby była nie wiadomo jak piękna, to klatka zawsze będzie tylko klatką.
Jeśli ludzie chcą być szczęśliwi, muszą być nieskrępowani kajdanami i łańcuchami, które uniemożliwiają wzbicie się ponad wszystko i szybowanie wśród chmur - wolnymi jak ptaki…
Ja jestem szczęsliwy…