Utopiona nadzieja w garnku... 

Wszystko w miarę się poukładało, mamy wakacje, pogoda teraz płata figle i nie podoba nam się poprostu, ale liczę na poprawę. Powoli skupiam się na swoich sprawach tych bardziej osobistych i bardziej moich. I odczuwam spokój i szczęście, że ten tok był dla mnie tak pomyślny.

   Moj synek ma już roczek, córeczna trzy i pół roku, i w sumie mogę ze spokojem podsumować, że się dogadują, że się kochaja, fajnie się bawią razem, tylko czasem maja chumorki... -jestem dumna.

Choć zadowolona z siebie nie jestem, przez tą naukę, wyjazdy do szkoły, te całe projekty sporo zaniedbałam. Kosztowało mnie to wielu nocek, zepsutych chumorow, nerwow, itd... ale spoczko, teraz mam 3 miesiące spokoju 'jakby' -he

  Zabieram się za czytanie mojej książki, hm- w końcu, tyle na półce na mnie czekała. :)

LOV;*