To nie to życie, co powinno być. 

Rozdział 9.

Pewnie jak byśmy się nie pogodzili to znaczy ja i rodzice to tato zrobił by mi za to przy Liamie niezłą jazdę. Ale teraz jest z nimi wszystko dobrze i zaczął się tylko śmiać jak zobaczył że jestem szczęśliwa i wyszedł.

- Lekki nie jesteś. - powiedziałam śmiejąc się .

- Oj bez przesady, przecież ciężki też nie jestem. - zszedł ze mnie i połozył się obok.

- Ty naprawdę chcesz być ze mną ? Dlaczego ? - zapytałam.

- Dlaczego ? Dlatego że jesteś świetna, obserwowałem twój profil cały czas i wtedy kiedy się dowiedziałem że wprowadzam się do Polski, powiedziałem sobie że muszę cię mieć. - powiedział. A ty tego byś nie chciała, bo jak nie to ja się odczepię.

Musiałam się chwilę zastanowić. Przecież każda dziewczyna by mi go zazdrosciła a w szczególności Katarzyna, ta głupa dziewczyna. Nawet nie czuję jak rymuję. Dobra, dobra Wiki skończ. Sama do siebie się zaśmiałam i odpowiedziałam mu śmiało.

- Też bym chciała, ale wiedz że byś był moim pierwszym chłopakiem. - powiedziała.

- I ostatnym. - uśmiechnął się do mnie po czym pocałował w policzek.

Chwilę jeszcze leżeliśmy na łóżku śmiejąc się i rozmawiając ale po chwili nam się to znudziło więc wstaliśmy. Zeszliśmy na dół.

- Wiki ja już będę szedł do domu, juź późno .. jutro o 7:40 będę po ciebie do szkoły. - pożegnał się przytulając mnie i całując w policzek.

Podeszłam do siostry i ją mocno przytuliłam.

- Dziękuję ci, gdyby nie ty to nie wiem co by się stało. - powiedziałam i dodałam. Kocham cię, nawet wtedy kiedy się kłucimy.

To samo zrobiłam z tatą i mamą, powiedziałam im to co czuję a oni to odwzajemnili. Byłam taka szczęśliwa jak nigdy, wiem często to słowo teraz bedzie się pojawiać. Ten wieczór postanowiliśmy spędzić razem przy popcornie i filmach. Oglądaliśmy filmy do chyba 24, to znaczy oni bo ja zasnęłam na kolanach taty. Wziął mnie na ręce i zaniósł do mnie do pokoju. Miałam taki świetny sen pewnie domyślacie się o kim. Tak o Liamie. Jest cudowny. Już prawie nasz usta się złoączyły kiedy musiał mnie obudzić budzik. Wstałam i ogarnęłam twarz robię lekki makijaż i fryzurę. Ubrałam się w ciemne rurki z lekkimi dziurami, rażącą zieloną bluzkę na ramiączkach a na to granatowy sweterek z giziczkami. Przypomniało mi się że zamawiałam conversy, jeszcze nie doszły. Chyba sobie jaja kasieś zrobili. Była już godzina 7:30 to zeszłam na dół. Nikogo już nie było, pewnie rodzice w pracy i zabrali Weronikę. Napiłam się soku, to bya już 7:40.

- No fajne że przyszedł. - powiedziałam do siebie.

Ubrałam ćwiczki rażące zielona i wyszłam z domu zabierając torbę. Szłam szybkim krokiem do szkoły bo myślałam że się spóźnię. Mojej Magdy też w szkole nie było tak jak Liama. Wiecie miałam dziwne skojażenia ale to nic. Czekałam tylko do 14 do konca lekcji. I kogo zobaczyłam czekającego przed szkołą. Oczy mi wyszły.

Od razu skręciłam w inną stronę żeby go ominąć. Był to ten cały Kamil .. bałam się. Nie wiedziałam co on zamierza. Bardzo się dziwnie zachowywał. Schowałam się za szkołę i zadzwoniłam do Liama. Oczywiście nie odbierał i bardzo się wkurzyłam. Widziałam że ten chłopak za mną idzie .. w tym momęcie serce zaczęło mi walić jak nie wiem. Nie chciałam uciekać, jak by mi się coś stało to nie była by moja wina tylko mojej najlepszej przyjaciółki która nawet nie powiedziała że idzie do szkoły i Liama.

- Czego chcesz ? - wykrzyknęłam głośno.

- Nic, chciałem zapytać czemu się nie odzywasz ? - powiedział.

- Ale ja nie chcę z tobą gadać, odczep się ode mnie. - powiedziałam stanowczo.

Skierowałam się w stronę wyjścia szkolnego. Szłam szybko w stronę domu. Widziałam że jeszcze nie ma auta rodziców więc dom jest pusty. Bardzo źle się poczułam. Weszłam do domu i połozyłam się przed TV.

Byłam wkurzona na cały świat.. pewnie zaraz zacznę dzwonić czmeu ich w szkole nie było. Ale postanowiłam że nie będę odbierać. Teraz ja ich podręczę. Po chwili zasnęłam.