Przyjaciółki zobaczyły, że zrobiło się już późno i pomimo tego że mieszkały blisko siebie i tak bały się o siebie nawzajem, podczas gdy jedna z nich musiała wrócić sama do domu.
-Może chcesz zostać u mnie na noc? - zaproponowała Rika
-Pewnie że bym chciała, ale wiesz jaką teraz mam sytuację w domu.. - odrazu zepsół się nastrój Emily gdy tylko pomyślała,że zaraz będzie musiała, jak prawie codziennie wysłuchiwać kłótni swoich rodziców.
-Właśnie dlatego Ci to proponuję, bo wiem w jakiej sytuacji jesteś!
-Hmm.. no dobra, tylko poczekaj zadzwonie do mamy.
Emi sięgneła do torebki po telefon i wykręciła numer do mamy.
-No hej córciu, gdzie jesteś? - zapytała zatroskana matka
-U Riki, dzisiaj zostane u niej na noc, bo nie mam ochoty wracać do domu..- odpowiedziała jakby z pretensjami dziewczyna
-no dobrze, rozumiem... dobranoc córeczko
-Mamo!- po chwili ciszy zawołała Emi - gdybyś chciała porozmawiać, albo coś to dzwoń o każdej porze, przyjdziemy z Riką - powiedziała martwiąc się o mamę.
-Dobrze, dziękuję - tak zakończyła się rozmowa pomiędzy nimi. Kobieta była bardzo dumna, że ma taką córkę, na której zawsze może polegać.
Nastolatka po rozmowie usiadła na kanapie, spuściła głowę w dół podtrzymując rękami i spłynęła jej łza po policzku.
-Kochanie, prosze Cie nie płacz. Będzie wszystko dobrze, obiecuje!- Rika próbowała pocieszyć przyjaciółke, jednak wiedziała że to nie będzie takie proste
-Dlaczego oni muszą się tak kłócić codziennie, przecież jeszcze pare miesięcy temu było wszystko dobrze?! - szlochając zadręczała się tym pytaniem dziewczyna
-Zrozum,że w życiu nie zawsze są tylko piękne chwile, Twoi rodzice najwidoczniej już tyle lat ze sobą byli, że już się sobą znudzili. Wiem jak to jest, ale nie powinnaś się tym zamartwiać, przecież bez względu na wszystko,oni zawsze będą Ciebie i Samanthe kochać.
Samantha była siostrą Emily. Była już pełnoletnia. Od pewnego czasu mieszkała sama w swoim mieszkaniu. Miała ona piękne czerwone włosy sięgające do piersi i zielonkawe oczy. Siostry często się sprzeczały, zawsze miały inne zdania, jednak zawsze mogły na sobie polegać. Emi zawsze gdy nie mogła już wytrzymać kłócących się rodziców w domu, uciekała własnie do niej.
-Dobra, koniec tego zamartwiania się! W końcu są jeszcze wakacje,powinnam się bawić i cieszyć z wszystkiego, a nie siedzieć i płakać do poduszki! - entuzjastycznie po chwili powiedziała te słowa Emily.- więc co dzisiejszej nocy będziemy porabiać?
-Hmm.. może zaproszę do domu naszych znajomych, posiedzimy sobie i pooglądamy tv.
-Świetny pomysł, tylko z tego co wiem to wszyscy z naszej paczki są jeszcze gdzieś tam u swojej rodziny.
-Więc trudno ich strata- powiedziała z prześlicznym uśmiechem Rika, tak jakby chciała właśnie tego wieczoru spędzić czas ze swoją najlepszą przyjaciółką, która była dla niej jak siostra.
Dziewczyny oglądnęły film do końca, który wcześniej przerwał im limit. Później postanowiły przejść się na spacer, gdzie Emi spotkała zaskakująca, a zarazem miła niespodzianka
-Patrz, czy to nie przypadkiem ten chłopak o którym mi wcześniej opowiadałaś?- Emily popatrzyła na wskazujący przez Rike obiekt. Na jej twarzy pojawił się uśmiech
-Tak to on!- wykrzyknęła wpatrując się w niego.
Chłopak wszedł do klatki, w której prawdopodobnie mieszkał
-Teraz przynajmniej wiem gdzie mieszka-zadowolona powiedziała nastolatka
Tego wieczoru nikt i nic nie było w stanie zepsóć jej humoru.Przyjaciółkom przez całą noc nie schodził z twarzy uśmiech. Śpiewały karaoke do różnych piosenek, tańczyły na kanapie, stole, w łazięce, oraz gdzie tylko popadło. Później, pomimo tego że wydawało im się to dziecinne zaczęły 'bitwę na poduszki' . Zmęczone położyły się na podłodze, gdzie znajdował się duży, miękki, wygodny i piękny dywan. Zaczęły wspominać dawne czasy, w których nie wiedziały co to są problemy.
-Pamiętasz jak spotkałyśmy tego pedofila, który potem śnił mi się po nocach?- ze śmiechem zadała pytanie Emily
-No pewnie że pamiętam, fuuj! Przypomnij sobie tego dziadka w autobusie hahahahah - śmiejąc się dziewczyny nagle umilkły. Była już 4.15 nad ranem, dziewczyny po całym dniu najwidoczniej były już zmęczone, ponieważ po chwili usnęły. Nie przeszkadzało im to, że spały na ziemi, było im wygodnie.

Więc jest kolejna notka. Mam nadzieję że się podobała ;) Ta notka w niektórych momentach jest oparta na moim prawdziwym życiu, w którym zawsze mnie wspiera moja przyjaciółka Rika, DZIĘKUJE!

                                                                                                                                         EMILY .

                                                                                           'przecież marzenia nie są karalne..

PS. OCZYWIŚCIE że można DODAWAĆ do znajomych! :)