skrajności

Tutaj burzą stare budynki, żeby wznosić galerie z europejskimi sklepami. Nowoczesność miesza się na każdym kroku z ruiną. Piękne fury prosto z salonu wyprzedzają stare, rozklekotane samochody. Pół na pół. Komunikacja miejska jeździ bez rozkładu, nie ma biletów, nie ma zniżki dla uczniów, nie ma kanarów, ale każdy rzuca kierowcy te małe dziesięć rubli. Pojazdy są w większości identyczne jak w dzieciństwie mojej mamy. Jedynie pod tym względem nic się nie zmieniło. Ceny dzielimy przez dziesięć, ulice mnożymy osmiokrotnie. Kiedyś Niemcy zapłacili miastu czternastoma autobusami za oddanie budynku kościoła katolikom, a miejscowemu księdzu przykładano nóż do gardła. Kursk - "miasto wojskowej chwały" położone na trzech wzniesieniach, czy tam pomiędzy nimi. Wcale nie jest tak dziwnie, jak piszą w internetach, chociaż w Polsce nigdy nie jadłam w knajpie pizzy z kiszonym ogórkiem. I oczywiście zawsze chleb do obiadu. Idealny do makaronów, ziemniaków i czegokolwiek innego, co pojawi się na stole. I ta porywczość i otwartość. Już chyba wiem, skąd to wszystko.