Ciąg dalszy...

   Cieszyli się wolnością, Julia wiedziała , że nigdy nie przestanie go kochac , wiedziała tez , że  nie pozwoli tak łatwo odebrać sobie  kogoś   , kogo kochała ponad  wszystko! Któregoś dnia , po szkole Piotrek gdzies się spieszył , znikną zaraz za tłumem wychodzących uczniów , więc  szła w stronę parku , myślała , ze tam go spotka i nie myliła się , był tam , ale obok niego była Ola ,  siedziała skulona , a  Piotrek ja przytulał , chyba płakała , ale dla Julii teraz to nie miało większego znaczenia ,    była zła , że  on  ja przytulił , że znowu siedza w parku , Julia nie miala urojeń , zauwazyła , że spogląda na nią Ola i usmiecha się z satysfakcją kiedy Potrek tego nie widzi  ,  Julia wiedziała już , ze jej zazdrośc nie opierała się na bezpodstawnych argumentach . Ręce drżały jej jak nigdy dotąd , oczy zawsze niebieskie , teraz zrobiły się szare od  rozmazanego makijażu i wylanych łez... Świat stał się rozmazany , poczuła , ze traci wszystko ,  nagle  poczuła cos na ramieniu , to ręka  jej kolezanki - Ady , przyszła spytac co się stało , ale widząc sytuację , zniemówiła także , po chwili Julii udało się wydusić słowa :"Nie mam po co zyć" , Ada nagle przytuliła  ją  , Julia spojrzała  na Piotrka , był sam , Olki nie było , ale dostrzegła cos w jego zachowaniu , przyglądał się obrączce podarowanej przez nią  jemu... po chwili , kiedy otarła łzy  Ada rozmawiała z nią chwilę z tyłu drzewa i kiedy przytuliła Julię na pożegnanie , Julia patrząc na ławkę zobaczyła , że  nie ma także Piotrka , przez rozmazane oczy udało sie jej dostrzec równiez obrączkę... leżała na skraju ławki ... Julia widząc to , nie mogła się powstrzymać ,  biegła teraz przed siebie ,  czuła się teraz jak NIKT , nie była nikomu potrzeba , nie czuła się potrzebna, nie zważając na to czy ktos ją widzi , biegła , a swiat był coraz bardziej rozmazany , nie widziała juz nic ... nagle poczuła silne uderzenie    w głowę i nagle świat zawirował , zrobiło się całkiem ciemno... Tak onaa - odeszła... przez miłośc już nigdy nie zazna szczęścia . Ada widząc to powiadamiła Piotrka o zajściu  , On niedowierzał , nie wierzył , ze popełnił tak wielki błąd , nie mógł opanowac łeż , widział jak karetka przyjeżdża i jak ludzie zbierają jej szczątki z ulicy...  On zostawił tą obraczkę przez przypadek...(...) Pobiegł natychmiast  do parku , wziął po drodze sznur z przed jakiegoś budynku , zawiesił go nad ich ławką na drzewie , zrobił pentlę i .... był z nią , postanowił wyjasnić jej to   w miejscu , gdzie nikt juz im nigdy nie przeszkodzi , gdzie będą  razem już na zawsze , gdzie bedą mogli się zatrzymac  w terazniejszości... Kochali się do tego stopnia , że jedno dla drugiego  oddało zycie. Na  ich pogrzeb przyszła cała szkoła  , wszyscy znajomi , rodzina , a nawet sasiednie miasta zjeżdżały się pożegnać "IDEALNĄ PARĘ" ,, pożegnać" , bo juz nigdy nie powrócą do  miejsca  skazanego na cierpienie i niezrozumienie...  Do miejsca , gdzie umiera wszystko co było piekne , a Julia i Piotrek juz na zawsze będą rozkwitać w miłości ,  zawsze będą tylko we dwoje przesiadywc na ławce w parku i obserwować świat niezrozumianych ludzi widzianych okiem rozmazanych łez... Na zawsze idąc ku przeznaczeniu , będa trzymać się za ręce....(*)