los srebrzy się u Twoich stóp! 

'Są mężczyźni, którzy mają to, na co zasłużyli. 

Inni pozostają kawalerami.'

 do zobaczenia kiedyś, może.

już tak rzadko zaglądałam, że szkoda było to trzymać. dużo się zmieniło, ja się zmieniłam. jednak dodawanie zdjecia co 4 miesiące to już ignorancja czytelników, których przez ostatni rok ubyło. Ale nie spełniam się już w tym, żeby opisywać to, co się wokół mnie dzieje, albo jakieś pierdoły co u mnie (nie mam na to czasu, a do zwierzeń nie przywykłam), albo co w szkole. a zdjęcia to już w ogóle. Żebym jeszcze robiła ich trochę. Każdy czasem potrzebuje coś tam nabazgrac, ale ja już chyba jestem stara i nudzi mnie to (plus zupełnie nie mam ochoty dodawać zdjęc, a to chyba podstawa). Nie wiem, no po prostu straciłam serce do dodawania zdjęc i notek pod nimi. myślę, że to co było już nie wróci. a to co jest jakoś nie zgrywa sie z wizją prowadzenia foto-bloga. czasem tak bywa. wszystkim fotoblogowiczom życzę dużo weny i przede wszystkim wytrwałości! Ja mam się gdzie uzewnętrzniać, opowiadanie i cichy blog. ale bez szaleństw, jakieś tam bazgroły raz na kilka tygodni. mimo, że może z tego wyrosłam bardzo Wam dziękuję Wszystkim za te prawie 3 lata, kiedy to dzieliłam się z Wami mniejszymi i większymi rewelacjami, stresami, radościami i zdjęciami.

 będę tu wracać. czasem. nie żałuję ani chwili i chyba żadnego wpisu. ale pora to zakończyć. 

na dowidzenia posyłam Wam uśmiech, z dobiegajacych już końca, wakacji. ;)

c'est la vie!