Bezszelestnie płyną wspomnienia. 

Jesteś tym co myślisz i co czujesz, jesteś zbiorowiskiem swojego strachu i odwagi, smutku i radości.

Jesteś swoim krzykiem i milczeniem. Twoje oczy mówią to, czego Twoje usta nie chcą, lub nie mogą wypowiedzieć.

Czym jestem teraz? , jakimi myślami?.

Popatrz w moje oczy. Jestem smutkiem czy radością?, spełnieniem czy udręką?.

Szukam odpowiedzi na wiele pytań, szukam rozwiązań na wiele zawiłości w swoim życiu.

Nie mam odpowiedzi na wszystkie pytania i nie wiem jak rozwiązać wszystkie kłęby zgubnych nici.

Może niektóre pytania trzeba pozostawić bez odpowiedzi, a splątane nici odciąć i wyrzucić ze swojego życia.

Patrząc na Ciebie jestem oczekiwaniem, pragnieniem ....smutkiem i miłością.

Można czekać w nieskończoność, pragnąć aż do bólu, smucić się z uśmiechem na twarzy i kochać....na swój

sposób.

Można.

Można też już nie czekać, biec przed siebie ze świadomością, że śmierć nas kiedyś dogoni,

można zaspokajać swoje pragnienia bez udziału uczuć i więzi, można porzucić smutek razem z

oczekiwaniem, można zamienić miłość na całkowite znieczulenie.

Można.

Chcesz czekać, cierpieć i kochać, czy uciec i nie czuć już nic...być wolna od uczuć, które tak wiele kosztują,

czasu, energii i uwagi(?)

Chcesz Kochać, czy być Sobą tylko dla Siebie(?)