kozaki z elo elo drugiego elo

Wiecie co, doświadczenie dowodzi, że do szczęścia wystarczy litr coli, fascynująca nas wiedza przekazywana przez inspirujących ludzi i duża porcja muzyki mocno skondensowanej w swojej zajebistości. Ktoś do tęsknienia, do pisania miłych rzeczy, do myślenia o przed snem też nie zaszkodzi. 

Nie ma co się denerwować. Wystarczy rozładować napięcie, otaczać się ludźmi z pozytywną aurą (jak odpowiednik takiej Basi tutaj; bardzo bardzo żałuję, że się nie zobaczyłyśmy...), dużo rozmawiać, unikać spięć i ignorować przeszkody. Przeskakiwać. Sporo beli jeszcze się nawinie, ale współpraca umysłów jest zawsze lepsza od bezczynności ciała. 

Znajdę sobie miejsce w nerdowskim gronie humanistów-pasjonatów i wyruszę na podbój kulturoznawczego kółka naukowego! Mam zajawę. Funkcjonuję jak człowiek zafascynowany wszystkich, WSZYSTKIM co się wokół niego dzieje: od tętniącego, wrzącego życia miasta, przez specyfikę jesiennego kampusu, nowe odkrycia muzyczne, magię słowa przenoszonego z ust ludzi mądrych do uszu ludzi głupszych, przytulności taniej wildziańskiej klitki, po uczucie, które się buduje tak prawidłowo i... budująco. 

Mam rozgrzaną czaszkę, do czerwoności, do upadku ideałów wydumanej samotności. Dostaję słowa, o których marzę, które mają siłę sprawczą; dostaję sygnały niespodziewane, świadczące o tym, że jednak nie jestem tak irytująca i narzucająca się jak się sama sobie wydaje. 

Poza tym, znikąd się te opinie o dużych miastach Polski jako miastach studenckich nie biorą. Jest tu jakiś potwór wewnątrz, który każe ludziom pulsować w rytm swojego oddechu, a ten puls jest zupełnie inny niż w śniętym, wiecznie znudzonym Szczecinie. Powietrze wydaje się bardzo przejrzyste, klarowne, rozgrzane podnieconymi oddechami. Wszystko ocieka pierwotnością, seksem, wolą istnienia. Lubię to. Lubię to fhooy.