nasz lot ponad szczyt 

Zauważyłam, że mam tendencję do odwiedzania tego  portalu, gdy nie wszystko idzie po mojej myśli... A jako, że u mnie ostatnio nastały czasy zbyt wielu przemyśleń to samo z siebie wyszło, że znów się tu zalogowałam. I choć wydawać by się mogło, że u mnie powinno być wszystko w jak najlepszym porządku, to widocznie tak nie jest. Zacznijmyod tego, że po przeczytaniu postów, które napisałam idąc na studia, kiedy byłam szczęśliwa jak nigdy z swoich planów, wyborów, decyzji... tak teraz to wszystko dobija mnie z podwójną siłą. To wszystko jest takie kruche, że wierzysz, że możesz to osiągnąć, a po chwili dowiadujesz się, że musisz wszystko, dosłownie WSZYSTKO w swoim w życiu zmienić. Wszystkie priorytety, plany, wszystko co chciałaś zrobić zostaje gdzieś za Tobą, i być może ktoś inny to osiągnie ale Ty już nie masz szans... Jedynie praca od czasu do czasu sprawia mi przyjemność, chociaż nie tak sobie wyobrażałam moje "wkroczenie w dorosłość". Teraz mam raczej wrażenie, że to jedyne co mi zostało. Jako studentka zaoczna jestem jakąś porażką.. tęsknię za dziennym studiowaniem, bez zmartwień, bez problemów w pracy, z masą treningów, z brakiem sił, czasu, z zakwasami... Teraz raczej muszę martwić się jak opłacę studia, jaki będzie mój kolejny cel, bo przecież już ze sportem nie mogę go wiązać? Dokładnie... Teraz zostaje mi szukanie opłacalnych studiów, takich po których być może będę mogła godnie zarabiać, a wszystkie moje oczekiwania wobec dorosłego życia mogę sobie wsadzić w dupe. Tak naprawde są nic nie warte.. Także spełniajcie marzenia póki możecie, ja też będę, ale te małe... Choć ze spełnianiem małych marzeń jest też tak, że jak się spełnią przez chwilę masz wrażenie, że wszystko jest możliwe, są dni kiedy myślisz, że zdobędziesz to czego pragniesz, wystarczy tylko uwierzyć. A potem wszystko mija i znów jesteś w tym samym miejscu tylko czujesz, że jest gorzej, jest jakiś niedosyt...

Może to moja czerwcowa depresja, ale czemu ona dalej nie mija?

Ciszę się, że chociaż Wy jesteście w moim życiu na swoim miejscu, i choć nie mamy dla siebie wystarczającej ilości czasu wiem, że cała trójka jest już na zawsze.