i tak dopiszesz sobie swoje :) 

Śmiech mnie ogarnia.

Kiedyś tak strasznie bałam się być normalna.

Bo taki nadambitny, głupi, młody człowiek cały czas biegnie i cały czas do czegoś dąży, a wtedy sama myśl o zginięciu w tłumie jest porażką. Potem nagle nie wiesz kiedy wszystko mija. Siedzisz na kanapie, myślisz 'dziś ogórkowa czy pomidorowa?' i cieszysz się, że masz jeszcze 4h na przygotowanie tej zupy i możesz sobie siedzieć na dupie i oglądać serial. Jakikolwiek pośpiech traci sęs jak człowiek zaczyna logicznie myśleć i ma już swoje siedzenie 'do myślenia'. No bo jak ci kapie na głowe, to głowa nie chce pracować, ale jak już się nabiegasz i w końcu dorobisz się parasola to już jest lepiej i nie musisz sie tak śpieszyć, bo nie zmokniesz. Jak już masz stołek to już w ogóle jest luksus bo nie tyle, co nie musisz to ci sie nie chce. Siedzenie dobrze robina głowę. Głowa mówi: do Krakowa bliżej przez Kato niż Warszawę. To jest lepsze od biegania. Myślenie.

blahblahblah.

Photoblog to wielki cmentarz głupich myśli.