Taki sobie symbol. 

A jak ważny ;)

Mam przy sobie największe wsparcie świata.

Wsparcie, które pokazuje mi jak ufać.

I jak się nie poddawać.

I daje sens życia.

Wsparcie, z którym mogę się wygłupiać, śmiać.

Z którym jest dobrze, mimo, że czasem jest źle.

Wsparcie, którego starania bardzo doceniam.

I dla którego chcę mega jak najlepiej.

Co więcej, wsparcie, wobec którego muszę stawać się co raz lepsza.

Bo chcę, nie bo powinnam.

I to nie ja tu jestem wyjątkowa. 

I nie wiem, jak w takim nieszczęściu można być tak szczęśliwym.

Jedyne, co mi w życiu wyszło, wiesz?

`Her lips, her lips
I could kiss them all day if shed let me
Her laugh, her laugh
 She hates but I think its so sexy`

Psuje mi się gust muzyczny.

Nawet wiem przez kogo.

I o dziwo to mi tak bardzo odpowiada.

I może by tak zmienić szkołę?

Chyba najbliższy okres będzie trudny.

Ale Ktoś mi dziś, powiedział, że dam radę.

I ufam Ci.

Poza tym mam najlepszych Przyjaciół na świecie, ale to już mówiłam.

Popołudnie u Norbiego i słowa Małgo mnie jeszcze bardziej o tym przekonały.

I grupa na fejsie też :D

A Juwenalia były najlepszą imprezą ostatniego czasu.

Począwszy od hektolitrów piwa, po widok z góry na Pihu, kończąc na ekstra pod każdym względem Łonie.

Sokoła odżałować nie mogę i tak.

I pewne słowa mnie bardzo uskrzydliły.

Podobnie też powrót do domu.

Jednak bieganie o 9.30 w sobotę było średnim pomysłem.

Powinnyśmy już za to dostać koszulkę.

Poza tym nie lubię takich tematów na biologii.

I nie lubię tego, co się dzieje czasami.

Niesamowite jest to, że UMIEM komuś o tym powiedzieć.

Pozdrawiam Najlepszych <3