Koniec 

Życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem:

składającą się z wsiadania i wysiadania

naszpikowanym wypadkami, przyjemnymi niespodziankami oraz głębokimi smutkami

Rodząc się, wsiadamy do pociągu i znajdujemy tam osoby,

z którymi myślimy być zawsze podczas naszej podróży: naszych rodziców.

Niestety,
prawda jest inna.

Oni wysiadają na jakiejś stacji pozbawiając nas swojej czułości, przyjaźni i niezastąpionego towarzyswa.

Jednak to nie przeszkadza, by wsiadły inne osoby, które staną się dla nas bardzo szczególne.

Przybywają nasi braci, przyjaciele i cudowne miłości.

Wśród osób, które jadą tym pociągiem,

będą takie, które robią sobie zwykłą przejażdżkę;

Takie, które wywołują w podróży tylko smutek...

Oraz takie, które
krążąc po pociągu będą zawsze

gotowe do pomocy potrzebującym

Wielu wysiadając pozostawi ciągłą tęsknotę...

inni przejdą tak niezauważenie, że nie zdamy sobie sprawy, że zwolnili miejsce.

Ciekawe jest,
że niektórzy pasażerowie,
którzy są przez nas najbardziej ukochani, zajmą miejsca w wagonach najbardziej oddalonych od naszego.

Dlatego będziemy musieli przebyć drogę oddzielnie, bez nich.

Oczywiście,
nic nam nie przeszkadza,
by w trakcie podróży porozglądać się
-choć z trudnością -
po naszym wagonie
i dotrzeć do nich...

Ale niestety, nie będziemy już mogli usiąść przy ich boku,

ponieważ miejsce to będzie już zajęte przez inną osobę

Nie ważne; ta podróż właśnie tak wygląda:
pełna wyzwań, marzeń, fantazji,
oczekiwań i pożegnań...

KONIEC..

          Ola