Rozdział 99

Rozdział 99

 *oczami Liama*



 Leżała na szpitalnym łóżku. Jej klatka piersiowa słabo falowała pod wpływem maski z tlenem. Lekarze próbowali na nowo tchnąć w nią życie, ale wszlekie próby były daremne. Starała się walczyć, lecz najwyraźniej nie miała wystarczających sił.
 - Liv - Szepnąłem cichutko pochylając się nad jej delikatną twarzą. 
 Pogładziłem jej policzki opuszkiem dłoni i z głośnym westcnieniem przysiadłem obok. 
 - Gdybyś wiedziała.. - Zacząłęm, ale przerwałem na widok wpatrującej się bacznie we mnie pielęgniarki.
 - To nic nie da - Odparła siostra zabiegowa - Ona nie rozumie. 
 Jej dobitne słowa potoczyły się echem po sali oimou. 
 - To co - Mruknąłem niezbyt przyjaźnie i spuściłem wzrok na podłogę. 
 Kobieta pokręciła głową i wyszła z sali zostawiając nas samych. 
 - Dlaczego postawiłaś mnie przed takim wyborem? - Spytałem ponownie patrząc z bólem na jej długie, brązowe włosy, które okalały tą niewinną twarz. 
 Nagle jej dłoń jakby mocniej zacieśniła się na moim przegubie. Poczułem ten przypływ siły z niepohamowaną radością.
 - Olivia.. olivia słyszysz mnie? - Prawie krzyknąłem. 
 Dziewczyna niemrawo poruszyła powiekami i głośno chrapnęła tak jakby się dusiła. Delikatnie zdjąłem z jej ust maseczkę tlenową i pozwoliłem swobodnie oddychać. Wiedziałem, że powinnienem zadzwonić po lekarza, ale ta chwila była zbyt intymna, aby dzielić się nią z kimś.
 - Jak się czujesz? - Zapytałem z troską, ale Liv myślała tylko o jednym.
 - Uratuj nasze dziecko - Spanęła z trudem łapiąc oddech. 
 - Ale.. - Zacząłem, czując, że w moich oczach znowu zbierają się łzy. 
- Proszę.. - Odparła i ostatni raz dychnęła ponownie zapadając w śpiączkę.

***

- Nie chcę naciskać, ale .. - Zaczął lekarz.  

Stał w drzwiach, przyglądając mi się badawczo z nad okularów. Ja natomiast siedziałem  na krześle, z tempym wzrokiem wpatrując się w ścianę.

- Wiem - Odpowiedziałem z naciskiem, ale tak naprwdę nie chciałem wiedzieć.

Wybierać między czymś co się kocha, a kimś bez kogo nie można żyć?

Nagle w sali pojawiła się niska pielęgniarka.

- Panie doktorze, jest Pan pilnie wzywany na dwójkę - Powiedziała i odeszła pośpiesznym krokiem.

Lekarz westchnął i mruknął w moją stronę:

- Obawiam się, że to pańska przyjaciółka. W takim razie co robimy?

Tego momentu najbardziej się obawiałem. Orzed oczami mignęła mi scena kiedy Liv błagała, aby wybrał nasze dziecko. Z drugiej strony nie chciałem jej stracić. Miłość ponad wszystko i instynkty nie pozwalały mi na to..

- Panie Payne - Ponaglał lekarz.

Rozpłakałem się. Z moich oczu obficie spływały łzy, a całe ciało trzęsło się w rytm nowych drgawek.  

- Kogo mamy odratować? Proszę pamiętać, że nie ma dwóch wypadków..

Spoglądnąłem na niego z goryczą i szepnąłem:

- Dziecko.. Taka była jej wola. 

_______________

Wyjeżdżam w czwartek do Zakopanego na 8 dni :c

Więc ostatni rozdział dodam po przyjeździe.

Mój prywatny fotoblog - możecie zobaczyć jak wyglądam: &nbs ;www.photoblog.pl/emotionalx3/126844469/really.html

KOCHAM WAS <3