Rozdział 96

Rozdział 96

- Podasz mi ketchup? - Usłyszałam nieśmiałe pytanie Zayna. 

Schyliłam się po tubkę i podałam ją Mulatowi. Po tym pytaniu zapanowała niezręczna cisza, która panowała przez większą część obiadu. Nikt nie miał odwagi zapytać się o moją podróż w obawie, że wybuchnę niespodziewanym płaczem, lub dostanę niekontrolowany napad szału. Obchodzili się ze mną jak z jajkiem, tak jakbym była wyjątkowa, ale nie chciałam się tak czuć. Bo taka nie byłam..

- Chyba musimy sobie coś wyjaśnić - Powiedziałam odsuwając od siebie talerz. Szczęki widelcy i noży ucichły. Zapanowało wszechobecne milczenie.

- Dziecko jest chore, ale nie zmieni tego nic. Nawet fakt, jeśli to przemilczymy - Spuściłam wzrok i spletłam ręce na podołku. 

Nerwowe chrząkniecie. Nawet beztroski Lou stracił swój dawny urok. Teraz  po prostu cały czas był spokojny.

- Nie chcę czuć się jakoś inaczej traktowana - Znowu zabrałam głos - Trzeba być dobrej myśli, a ja wierzę, że dziecko z tego wyjdzie.

Spoglądnęłam po twarzach wszystkich i lekko się uśmiechnęłam. Nagle atmosfera się zmieniła w ciągu minuty. Rozmowa nabrała rozpędu. 

- A jesli chodzi o mój stan to czuję się idealnie - Uprzedziłam pytanie Liama i złapałam go znacząco za rękę.

Odwzajemnił uśmiech, a dla niego zrobiłabym wszystko. Nawet skłamała..

***

*Oczami Liama*

W jej zapewnieniach wyczułem zdenerwowanie. Nie umiała kłamać i dobrze o tym wiedziała..

- Pójdę się położyć OK? - Usłyszałem jej cichy, jakby bezbarwny głos.

- Już? - Zdziwiłem się i spoglądnąłem na zegarek. Była dopiero 16.00.

- Yhym - Pokiwała głową i zniknęła na schodach.

Z westchnieniem usiadłem na kanapie, obok reszty. Kiedy usłyszeliśmy wyraźne trzaśnięcie drzwi w sypialni, Niall zrobił znaczącą minę i mruknął:

- Mam wrażenie..

- Ze coś ukrywa? - Spytałem, ponuro kiwając głową.

- A jak badania? - Wtrącił Harry. 

Spoglądnąłem na ich twarze pełne skupienia i bez wahania wykręciłem numer do szpitala.  

- Zaraz się dowiemy - Mruknąłem.

- Doktor Vanson, słucham - Odebrał po 2 sygnale. Ustawiłem na tryb głośnomówiący i kontynuowałem.

- Witam. Z tej strony Liam Payne. Dzwonię w sprawie pańskiej pacjentki - Olivii Mińskiej.

- Jest Pan z kimś z rodziny? - Spytał.

Niall znacząco pokiwał głową, a ja mruknąłem:

- Można tak powiedzieć.

Lekarz westchnął, jakby usilnie się nad czymś zastanawiał, ale w końcu odpowiedział:

- Nie powiniennem ale.. Przypadek pańskiej przyjaciółki jest szczególny.

Zapanowała cisza, a ja przełknąłem głośno ślinę.  

- Jakie są prawdopodobieństwa ryzyka? - Spytałem.

- Nie będę Pana oszukiwał.. Płód wypompowuję z Olivii życie. Pobiera wartościowe składniki a wydala toksyny.

- Jakie są skutki?

- Będzie słabła w oczach. W końcu nastąpi całkowite zatrucie organizmu.

Zadrżałem. Poczułem się tak jakby ktoś wymierzył mi siarczysty policzek.

- Są jakieś szanse?

- Nikłe.. Może nie przerzyć porodu.

Załamałem się całkowicie. Schowałem twarz w dłoniach,a  zmoich oczu spływały łzy. Resztę jakby wmurowało..

- Pańska przyjaciółka podjęła już decyzję. Postanowiła poświęcić życie, dla dziecka.

- Jaa.. - Wydukałem ksztusząc się słonym zalewem łez.

Moja kochana słodka Olivia? Podjęła decyzję.. Z którą ja nie umiałem się pogodzić.