Coraz częściej myślę, że czas zrezygnować z takiego trybu życia. Pozostawić to co się poznało, pokochało i do czego przyzwyczaiło. Serio nudzę się już ciągłym opowiadaniem o sobie, o moim życiu, o moich odczuciach. Ciągle pojawiają się jakieś nowe twarze, ciągle ktoś coś chce, coś powie co zrani i ktoś ciągle będzie śmiał się Ci prosto w twarz. Ludzie się zmieniają, niestety na gorze. Tak wiele obiecuję, przysięgają zmianę, a dalej są tacy sami. Ranią. To chyba będzie mój ostatni wpis, bo nie chcę już tego ciągnąć. Jedni oceniają mnie dobrze, drudzy źle. Mam to z jednej strony gdzieś ale z drugiej próbuję zrozumieć ludzi, którzy próbują mnie w jakiś sposób złamać. Nie staram się nikogo złamać, zmieszać z błotem, ponieważ oni też są mi bliscy. Są ludźmi. Zawsze mówię sobie, że w ich życiu musiało coś się stać, że tak bardzo okazują swoją agresję. Wszyscy chodzą w maskach, nie poznasz ich prawdziwej twarzy, są aktorami we swoim życiu. Mam dość ludzi, którzy wpierw okazują ciepło, a później wieje od nich chłodem. Nie potrzebuję takich przyjaciół, czy partnerów. Jestem sam, całkiem sam. Czas na wyprawę. Wziąć najważniejsze rzeczy i wyruszyć szukać tego co naprawdę ważne. Przepraszam, że znikam.