445.

Wszystko się rozsypało. Zbierać nie będę, bo nie potrafię.

Chcę być Twoim najpiękniejszym powitaniem i najtrudniejszym pożegnaniem.

kierujesz się głosem serca , rozumu czy tego, co masz w spodniach?

Gdybyśmy umieli tak kochać , jak umiemy nienawidzić.

Mówię , że nie potrzebuję miłości , a potem zamykam się w pokoju i mówię do mokrych chusteczek jak bardzo mi jej brak .

Usiadła na ławce i zakryła twarz, pozwalając by cały gniew, jaki nosiła w sobie, odszedł razem ze łzami.

I nagle dostrzegałam Twoje spojrzenie skierowane w moje odbicie w szybie. Zmieszany szybko odwróciłeś wzrok, nie zdając sobie nawet sprawy jak głośno zaczęło bić moje serce.

I gotowa byłabym kupić GrubSonowi bukiet róż, za wszystkie piosenki jakie ma, które tak bardzo pomagają mi w życiu.

gdyby kochał każdy centymetr twojego ciała, każdy milimetr duszy, każde uderzenie serca, nie odszedłby.

Schowałam Cię na dnie szafy, w pudełku z napisem ' nie warto było'.

Niezwykłość Twoich ramion polega na tym, że tylko ja tak idealnie do nich pasuję.

Związek? Nie mam na niego czasu. Pocieszam przyjaciół, którzy cierpią przez miłość.

Czas nie leczy ran . Pogłębia je . Z każdym dniem sprawia , że wspomnienia zamiast być mgliste są coraz żywsze . Czas nie da zapomnieć .

~Martyna