444.

Ufam wszystkim ludziom, lecz każdemu tylko raz.

I choć mnie trzymasz za rękę, puścisz i tak.

Najbardziej obciążamy sobą tych, których kochamy. Jest to jeden z paradoksów miłości, bo właśnie powinna ona nieść ulgę, odejmować coś z ciężaru istnienia.

Głośno mówiłam, że jego dotyk na mnie nie działa. W środku próbowałam powstrzymać dreszcze.

Nie po to zrywam kartki z kalendarza, by zrozumieć, że nie znajdę dnia, gdy będziemy razem.

Bo tylko Ty potrafisz tak kolorować oddechem mój cały świat.

Warto było się spotkać, aby dowiedzieć się, że istnieją takie oczy jak Twoje.

I wolę kłócić się z Tobą, niż całować kogokolwiek innego.

Miałam 14 lat i nienawidziłam Cię. Chciałam tylko palić i kraść, a Ty mówiłeś mi o miłości. / The Walking Dead.

Kiedyś może zrozumiesz jak trudno jest wstać i walczyć od nowa.

Kochałem. To bolesne, bezcelowe i przereklamowane.

I coraz częściej widzę strach stojąc przed lustrem, skaczę za marzeniami i spadam w pustkę, podobno jestem twardy jak skała, podobno. podobno taka jedna mnie kochała.

Zazdrość. Uczucie, które tak dawno nie gościło w jej sercu, dzisiaj uderzyło z zadziwiającą siłą.

~Martyna