439.

When the sun goes down,
then i want you the most.
/Kiedy słońce zachodzi,
wtedy pragnę Cię najbardziej.

Nadszedł czas, aby teraz się ruszyć, bez obawy w jaki sposób może się to skończyć.

Bystra kobieta nie musi na Ciebie patrzeć, by Cię obserwować.

Twoja miłość do mnie stopniowo wygasała aż w końcu umarła.

Bała się tylko tego, że on usłyszy jak głośno bije jej serce.

Proszę, nie mów więcej. Serce mi stalową igłą ranisz.

Panie Boże, nie zabieraj mi go już. Już nigdy.

Zastanów się ile ludzi właśnie traci życie, a ty krzyczysz, że nienawidzisz swojego.

W moich żyłach nie ma krwi, tylko łzy.

Nawet teraz, w tej chwili brakuje mi tchu na samo wspomnienie.

A mogłeś być takim fajnym powodem, aby ogarnąć ten świat choć trochę.

I choćbym nie wiem jak była zła i nawet jeśli bym krzyczała, że Cię nienawidzę i że masz się wynosić, nie możesz odejść. Rozumiesz? Nie możesz.

Mało kto kocha tak jak ja. Mało kto nie kocha tak jak Ty.

Chcę tylko, żeby wiedzieli, że mnie nie złamią.

Depresja to nic innego jak bezdomność. Na depresję cierpią ludzie, którzy nie mają w kim mieszkać.

~Martyna