Ukradzione echo z lasu
Dodano: 5 MAJA 2015
fiona
fiona
Parafrazując
Skończyła się zima, więc powinnam czuć się lepiej. Mimo to idąc wczoraj w pełnym słońcu z żółtą jednorazówką z zakupami w jednej ręce, drugą próbując zetrzeć kropelki potu z nosa, marzyłam już tylko, żeby zrzucić z siebie tą torbę z laptopem żłobiącą czerwone bruzdy w moim ramieniu, przytulić się i wejść do lodówki. Która akurat postanowiła się zepsuć.
Niektóre myśli, słowa czy obrazy chodzą mi uparcie po głowie. Wydeptały sobie już neuronowe ścieżki, odbijają się z prawej strony czaszki, wracają i echem niosą się z lewej. Żółte pola rzepaku, tym żółtsze im bliżej Wrocławia, zapach wieczoru tuż przed pierwszym ciepłym deszczem tej wiosny, chłopcy w niebieskich koszulakch na boisku w tej małej miejscowości, przez którą co tydzień przejeżdżam a nazwy nadal nie pamiętam.
Daty, terminy, które jakimś cudem skumulowały się i nieuchronnie nadchodzą. Komosa biała. Chciałoby się złapać czas za kostki i rozpaczliwie krzyknąć "stój, zatrzymaj się chociaż na chwilę, dokąd tak, kurde, biegniesz?!".
I szkoda tylko, że on nie ma kostek.
I'm never coming back, 'cos I'm never gonna go
