Living life in peace 

życie to wzloty i upadki , ale też przyjazdy i powroty.

Nie jest łatwo, bo ludzie zawsze wyruszają.  Wierzą, że potrafią urządzić życie lepiej niż w domu.Są świadomi tego , że nie będę mogli kontynuować dawnego życia od momentu, w którym zostało przerwane. Co najwyżej mogą rozpocząć nowe.Czują się jak rozbitkowie wyrzuceni  na wyspę, na której żyją ludzie mówiący
jakimś niezrozumiałym językiem, o odmiennej kulturze i szokującej hierarchii
wartości. Próbują odnaleźć się w tym wszystkim, mają postać  za­suszo­nego liścia, który ład­nie wygląda z da­leka, a po dot­knięciu roz­sy­puje się w pył.  Aż trudno uwie­rzyć, że tak nor­malnie wyglądają na zewnątrz, choć w środ­ku mają  kom­plet­ne pobojowisko.Wznoszą się jeszcze trochę  i perspektywa jest zgoła inna, chociaż elementy krajobrazu są wciąż rozpoznawalne. Wracają do starych miejsc i ludzi których kochają by choć przez chwilę poczuć się potrzebnym i lekko oddychać . Żyją wspomnieniami ,sentymentami , choć muszą funkcjonować w innym społeczeństwie . I wracają zawsze do swoich przyjaciół dopóki Ci o nich pamiętają.ŻYJĄ dopóki czują się potrzebni mimo dzielącej przestrzeni. Bo przecież zmieniają tylko NIEBO A NIE DUSZĘ . Wtedy 850 km czy 10 godzin jazdy nie ma żadnego znaczenia <3