18 i co dalej?

Wiedziałam, wiedziałam że urodziny, osiemnaste jakby nie patrzeć nic nie zmienią w moim życiu, ale wciąż miałam nadzieję. Nadzieję na to, że się uda, ale się nie udaje, kolejny raz. Znó wstajerano zmagając się nie tylko z całym światem, ale również  z samą sobą, ze swoim własnym ja. Pare komplementów, miłych zdarzeń, uśmiechów jeszcze nic nie zmienia. Wciąż jest tak samo. Świat kręci się dalej, nie przestanie, a ja? Ja będę w nim trwać. Może z podniesioną głową, może ze łzami w oczach, ale jednak będę. Wciąż ta sama ja. Nie zmieniam się od wielu lat. Nie ja. Zmienia się świat i zmieniacie się wy, ale ja nie wyciągam konsekwencji, nie wyciągam wniosków. Cały czas popełniam te same błedy, mając w sobie dziecinną naiwność, wiarę w ludzi. Nadzieję, na to, że będzie lepiej. Nie będzie. Ci co kochali będą kochać, ci co krzywdzili będą krzywdzić. Kiedy to do mnie dotrze?