poudawajmy, że jestem ładna

Ja i Ty. Niebieski pokój.

I mnóstwo więźniów.

Zamknięte pomieszczenie.

Kraty w oknach.

I Mag. Jedyny, który może uratować moje nieszczęsne serce.

Ceremonia Wiecznych Zaślubin.

Czary.

Czas.

Znaki.

Słowa.

Moje przerażenie.

Magiczne połączenie dwóch osób. Dwóch serc. Dwóch dusz.

Wybija północ.

Mój szept: "******, jeśli teraz mnie nie pocałujesz - umrę".

(zdziwienie, że użyłam tego słowa, a nie Twojego imienia)

Jedno uderzenie zegara.

Potężny ból w piersi.

Drugie uderzenie zegara.

Widzę Twoje wahanie.

Umieram ze strachu.

I z bólu. Że zrobiłeś to tak lekkomyślnie, kiedy ja...

Stawką było moje życie.

Czekałam. 

Wiedziałam, że mnie uratujesz. 

Zastanawiałam się, czy masz świadomość konsekwencji, jakie to będzie ze sobą niosło.

Nasypałeś brązowo-złotego prochu na łyżeczkę i wsadziłeś mi ją w usta. 

Małe grudki o smaku bułki tartej pokryły gęsto moje wargi.

A potem mnie pocałowałeś.

Mimo, że miałam pełną buzię.

Mimo, że siedziałam umierająca pod ścianą.

Mimo, że ręce miałam skute kajdankami, z tyłu.

Mimo, że to miało skazać Cię na wieczność ze mną.

/

Czy wierzę w przeznaczenie?

Wierzę w miłość.

I nic już z tego nie wiem.
Ale nie wierzę w cyrki i udawanie. Nie wierzę w egzaltowanych głupków. I nie wierzę W KŁAMCÓW.

Okłamałeś mnie. 

A ja się dałam.

Uwierzyłam Ci.

Wierzę w prawdziwe przywiązanie. A nie w przywiązanie na miesiąc, dwa, dopóki mi się nie znudzisz.

Znudziłam Ci się, prawda?

"To w ryja i spokój", jako rzecze Pan Lechowski.

Nie odzywaj się do mnie, jak nie chcesz.

Jakiś czas będzie bolało, ale potem przestanie. I wtedy już nic związanego z Tobą nie będzie mnie obchodzić. Dokładnie tak, jak Ciebie nie obchodzi nic związanego ze mną już teraz. Sam dokonałeś wyboru. No to bądźmy konsekwentni. 

Teraz to lepiej uważaj.

Tekst:

"Mleczne ząbki ma, kiedy śmieje się

i kiedy śpiewa

Lecz ma wilcze kły, gdy jest na mnie zła

i gdy się gniewa"

odnosi się także do mnie. Dla Ciebie od dzisiaj mam wilcze kły. Skoro tak bardzo tego chcesz.