young, wild & lost.

Jak ten cza szybko leci. Pomiędzy 16, a 18 lat teoretycznie jest jeszcze tak wiele czasu. Bardzo wiele, tylko pozornie. Nie zauważyłem kiedy minął mi ostatni rok, nawet ostatnie kilka lat. Idąc idealnie wytirowaną drogą w kierunku jednoznaczym, wcale nie ma tak prostej ścieżki. Wiele się dzieje, działo i dziać będzie. Tak wiele osób, sytuacji chciałoby mnie zniszczyć. Nie tym razem, nie mnie ;>. Uciekam od problemów? Dobre sobie, ja po prostu nie mam czasu na ich rozwiązywanie, jak coś mi nie pasuje, to po prostu zmieniam drogę, bo cel jest jeden. Teraz czuję się w pełni wolny. Nie wiem czy się kiedyś zakocham, zaangażuję... Chciałbym. Naprawdę chciałbym poczuć, że ktoś tak zawirował w mojej głowie, że teraz tylko dla jednej osoby chcę żyć. Chciałbym, może kiedyś. Mam wiele wad, jak każdy. Ja swoje znam. Jeśli komuś one nie pasują to ja tego nie zmienie. To one determinują moje marzenia. Jeśli ja ich nie spełnię, to nikt za mnie tego nie dokona. Ja nie chcę się bać. Nie chcę stresować się, że nie zdążę spełnić swoich marzeń. To nieuniknione, jedyne co mi pozostaje to pracować więcej, mocniej, silniej. Będę tańczył lepiej. Będę wyglądał lepiej. Schudnę. Będę szczęśliwy, kiedyś na pewno. Mam nadzieję w tej kwestii, przynajmniej ją.

Młodość jest ogromną siłą. Wielką, o niespotykanej mocy. Tak wszechrozdzierającą, że w stanie jest nawet zabić. Ja wykorzystam ją w drugą stronę. Nie dam się. Możesz mnie zniszczyć, ale nigdy pokonać - taka jest prawda, bo ja nie odpuszczę sobie, a dopóki walczę, jestem zwycięzcą.

Odnajdź mnie. Oczaruj. Pokaż, że nie jesteś na wyłączność. Spraw bym tylko dla Ciebie istniał. Pokochaj mnie sprawiając, że ja Ciebie pokocham. Podaj mi rękę i powiedz, że razem pokażemy światu jak można żyć. Żyć tak, by inni zobaczyli, że oni tylko grają w tym teatrze. To my będziemy jego reżyserami. Może kiedyś kogoś takiego spotkam.

follow me on instagram.