twarz

zapożyczone od Asi, która jak zwykle wspaniale ujęła piękno modela :D mój Atos <3

w troszkę innym świecie, w odcieniach czerwieni, wśród różnych nietypowych instrumentów, dziwnych słów, bejecznych opowieści i miłego głosu. jako przerywnik wtrącę sen, w którym dzieci w posągi zamienione milczą, a ja wzbijam się w powietrze pełna zwątpienia i niepokoju. ona chciała się po prostu zgubić. chciała być niewidoczna, ignorowana, chciała być nikim. zgubić tożsamość, odciąć się od swojego życia, grubą krechą oddzielić przeszłość. i po prostu być. tylko jemu da znak. jemu się objawi, tylko on ją rozpozna. każdy ruch z myślą o nim, obsesyjne wyznanie. musiała być zakochana, musiała. nieznajoma i tajemnicza.

przyszłościowo-wspomnieniowo-sentymentalno-planowe wycieczki palcem po mapie niemalże. wiem, że drzwi do wymarzonej przyszłości mogę sobie otworzyć sama. ale są tak ciężkie, że musiałabym zacząć teraz. może zdążę, tylko błagam, zacznij. bo póki co stoję przed nimi i myślę jak  bardzo chciałabym być po drugiej stronie. a przecież mogę, mogę... mobilizacja.

z lewej strony widzę opcje, które mi przypominają o niedokończnej, bardzo nasyconej emocjami sprawie. właściwie to niezaczętej nawet. zaczarowana innym światem trochę się oddaliłam, zniechęcona prawdopodobnie z góry przegraną pozycją chyba się poddaję. nie wiem czy chce mi się w to bawić... róbcie co chcecie. jak sam się napatoczysz - nie pogardzę Tobą. a przede mną cały świat.

jakaś tam forma szczęścia.

[mimo niepokoju czuję radość z życia]

*Dziękuję Czesławowi za Debiut, a w szczególności za Wesoły Kapelusz.