#17

Spędziliśmy razem bardzo upojnych kilka dni. Mieliśmy dni na zwiedzanie,opalanie się i inne przyjemności jak i znaleźiśmy czas na nie wychodzenie z łóżka.Chyba najprzyjemniejsze chwile. Dużo rozmawialiśmy o ślubie. Obędzie się bez pośpiechu jak i nacisku z obu stron. Wszystkie decyzje podejmowaliśmy prawie,że wspólnie. Widzieliśmy czego chcemy oboje. Cudownym uczuciem było to,że mamy siebie i znamy się na tyle by wiedzieć co druga połówka oczekuje. Doszliśmy nawet do rozumienia w sprawie graweru na obrączkach. Stwierdziliśmy że będzie to 'na zawsze' mimo że Igor chciał 'tylko my'. Kolory miały dominować w barwach bieli i brzoskwini z charakterem. Podobało mi się to wszystko i byłam szczęśliwa. Pomimo wszystkiego los jednak nie szczędził na moim dobru. 

- A może brzoskwiniowy garniak? - zaśmiał się.

- Jasne, a ja do ołtarza podążę z żulem pod ręką, zajebiście śmierdzącym i w tej czerwonej koronkowej bieliźnie okej? - powiedziałam z irytając w głosie.

- Chyba Cię główka boli. Chcesz żebym erekcji dostał? Ale założysz do tego szpilki tak? - mówił z takim rozbawieniem,które udzieliło się zarówno i mi.

- No jasne. A włosy zetnę na boba i uliżę je żelem głupku. - mówiłam wdrapując mu się niezdarnie na kolana. 

- Och,po co chekać do ślubu. Idź i zacznij już się szykować,żelu nie mam ale wody w kranie pełno,podobny efekt - wybuchł wielkim śmiechem.

- To ja mam być poszkodowana takim wyglądem a Ty tylko brzoskwiniowy garniak? Fak ju misiu - pocałowałam go w policzek

- To co mam do tego zarzucić ? - uniósł ku górze lewą brew.

- hm.. pomyślmy,moze zamiast spodni miniówkę? Ale żeby to wyglądało jakoś normalnie bo w końcu mamy sobie powiedzieć 'tak' to ogolisz nóżki z tych swoich włochów

i w dodatku skarpetki i sandałki. Co Ty na to ? - mówiłam,kończąc i zarzucając mu na szyję ręce. 

- Pasuje,wyrwani z zoo. Będziemy pięknymi pajacamy. - musnął moje usta.

- Ważne,że się kochamy - wpiłam się w jego ciepłe wargi. 

Igorowi najwyraźniej pasowało takie zakończenie rozmowy więc z coraz większym uczuciem odwzajemniał każdego buziaka,każde dotknięcie języka językiem.Umiał całować,lubiłam to w nim  jako jeden plus z wielu. Wszystko co dobrze kiedyś się kończy,więc po 2tygodniach tego co dobre musieliśmy wracać. Podróż mineła sprawnie. Po powrocie do domu,wzięłam prysznic włączając w końcu telefon. Położyłam się od razu spać. Obudziłam się nad ranem.. Wzięłam telefon do ręki. Widniało kilka nieodebranych połączeń o djakiegoś numeru i trzy sms.. 'Odezwij się', 'W końcu wygospodarowałem czas na naszą kawę' i najwcześniejszy 'Mam nadzieję,że dałaś mi dobry numer. Typ od pośladka,Fabian'. Zdziwiłam się nieco to prawda. Zapomniałam o nim ogólnie. Bardziej liczyły się teraz chwilę z Igorme i to wokół nas dwojga kręcił się cały świat. Zrobiłam kawę,naszykowałam sniadanie. I obudziłam bruneta. Chłopak nawet nie chciał się zwlec z łóżka,po wielu trudach i zabrania pościeli w końcu udało mi się go dobudzić i doprowadzić do stany przytomności. Zjedliśmy śniadanie. Igor pojechał załatwić jakąś sprawę,ja natomiast zadzwoniłam do Fabiana.

- Cześć,przepraszam że się nie odzywałam ale byłam na wakacjach i przez całe dwa tygodnie miałam wyłączony czas,po prostu odpoczywałam i w zasadzie nie wiem dlaczego Ci się tłumaczę. Przepraszam. - mówiłam jednym tchem,a serce biło coraz mocniej. Nie wiem nawet czemu zasiałam we własnej sobie jakąkolwiek nutkę paniki.

- Spokojnie,nic się nie stało po prostu utwkiło mi w głowie nasze spotkanie,może w mało fajnych okolicznościach no ale miałem szansę Cię spotkać. Także jeśli znalazła byś chwilę na kawę i ciacho to zapraszam - mówił spokojnym i stonowanym głosem. 

- Tak,jasne. Okej. Napiszę Ci smsem kiedy,gdzie i o której,ok?

- W takim razie czekam. 

- To pa

- Do zobaczenia - powiedział z takim ciepłem,rozłączając się. 

Stałam jak przyklejona do podłogi. Nie wiedziałam nawet co miał dokładnie na myśli. Wpadłam mu w oko czy chciał mnie zaprosić do łóżka? Nie ważne,przecież mam Igora.

I jak? Piszcie komentarze. Czekam :))