takie zdjęcie bo:

-był ślub

-był format,a przynajmniej miejsce miał zrzut zdjęć w otchłań dysku zewnętrznego który na dysku komputera pozostawił praktycznie 

nic

o, tutaj można się zatrzymać. Nic się nie dzeje, zapominam o tym że dziać się powinno wiele i znowu: instagram, blanty, buła i spóła. Fejsbuk, alkohol i kłótnie. Dnie mijają i czasem mija też smutek przerywany z rzadka momentami pozornego spokoju kiedy to idę do lasu. Czasem się uśmiechnę - jak wtedy kiedy znajduję kilka czubajek kań albo muchomora. Czasem nie jest smutno - kiedy o tym nie myślę.

A chciałabym umieć nie myśleć. Niektórzy potrafią. Wiem, bo też kiedyś się tego nauczyłam ale nauka poszła w las i znowu całe masy słów bezsensownych sie plątają po głowie biednej. Kiedyś człowiek umiał się wyciszyć, zamknąć oczy z pytaniem "jaka będzie moja następna myśl?". Teraz jednak cisza trwa około zero koma dwadzieścia pięć sekundy, następnie jest muzyka i głos w mojej głowie zwraca uwagę na zielony kolor który widze pod powiekami.

nic to.

pustka.