[Nieznośna lekkość butów] 

jestem gorzka, bardziej niż herbata, bardziej niż ślina

i cóż,że zagrałam smutek na plastikowym fortepianie i cóż

i cóż,że odreagowywuje na sposobów sto

i cóż że poszłam do fryzjera

i cóż, że dostałam najpięknięjsze ciastka na świecie

i cóż,że popełniłam nowe fotografie

i cóż,że wylałam wode

i cóż, że kupiłam narkotyki

i cóż, że umiem płakać

nie ma cie, ot banał nad banały

nie osłodze mojego świata, jestem gorzka

a twoje życzenia urodzinowe strzeliły mi w pysk

pozostaje

gniew, co pływa wśród wodorostów na oceanie antlanyckim

pustka jak pejzaż minimalistyczny

smutek jak wszechświat

śmierć w oczach

puste mam dłonie

puste mam gardło

puste mam serce

pomalowałam paznokcie na czarno, oto nastała żałoba narodowa