Zbyt wiele wojen stoczyłem w sobie, żebym nie wiedział dziś co robię - jak sobie pląsa Damian S.

Nieuchronnie zbliża się kolejny etap w drodze do sukcesu życiowego i przyszłej kariery. Z każdym kolejnym dniem staje się coraz bardziej zrównoważona. Może to zasługa ustabilizowanych już hormonów, a może po prostu dorastam. Wiem czego chcę i wiem, że jestem w stanie to osiągnąć bez większych  problemów . Wyciągam ręce po więcej i więcej i więcej. Korzystam i nie rozmyślam o tym, co być może nigdy w moim życiu się nie wydarzy. Nie czekam na księcia na białym rumaku, a o dzieciach przestaje już w ogóle marzyć.

Niepełnosprawność, ograniczenia, defekty, upośledzenia, choroby przewlekłe i zaburzenia nie są mi obce. Już zawsze będą bliskie mojemu sercu i myśli. Już bardziej uwrażliwić się chyba nie mogę. Pozostaje jedynie promowanie wiedzy i pozytywnych postaw wobec zmniejszającej się już na całe szczęście dyskryminacji i wykluczeniu społecznym. Oto niedługo ja w czystej formie, naga i bezbronna specjalistka do spraw rozwoju osób z ograniczeniami! Pani ważna, Pani autorytet, Pani funkcjonariusz zaufania publicznego. Niepełnosprawny system pokaże za lat kilka, albo kilka miesięcy czy mam powołanie i chęć trwania w tak szlachetnym i pełnowartościowym klimacie. Przy osobach, które tak bardzo kochają świat i ludzi, którzy nie są w stanie ich zrozumieć. Ludzi, którzy cieszą się z czekoladowych cukierków, czy pustych flakonów po perfumach.  Ludzi, którzy tak bardzo ufają innym, że często stają się ofiarami wykorzystywania seksualnego nawet najbliższych im osób, które często czują się bezkarne. A chory przewlekle system zwykle im popuszcza. 

Pozdrawiam wszystkie dusze, które jeszcze błądzą w nadziei, że kiedyś dorosną