ludzie mówią - "będzie dobrze, wszystko się ułoży"
a tak na prawdę nie wiedzą nic.
znają mnie, nie moją historie.
nie wiedzą przez co przechodzę codziennie, z jaką walką zmaga się moja psychika w każdej chwili.
prawda, brakuje mi wiary w siebie.
ale jak mam w siebie wierzyć, kiedy moje życie upada milion razy dziennie?
przecież w tym świecie znajdą się osoby, które zadbają abym się nie nudziła, abym prowadziła super bogate w nieszczęśliwe doświadczenia życia.
ale niestety, sama również jestem tego winna.
za szybko się poddaję.
upadam, a ciężko wstać.
kiedy wstaję to nie mam siły by dalej iść.
teraz czuję się jak wrak.
wegetuję do lepszego jutra, które mam nadzieję niedługo nastąpi.
coś się zmieni, coś lub ja.
szczerze, sama nie liczę ani na jedno ani na drugie.
w ostatnim czasie zmieniłam się, fakt, więc nie wszystko wykluczone.
ale jeśli chcę prowadzić normalne życie trzeba więcej starać, na które nie mam siły.