życie, po prostu życie

hej hej, witam Was :)

mam za sobą kolejny "świetny dzień". w pracy jak to w pracy, każdy a w sumie to znaczna większość działa mi na nerwy, a co tam xd

jeszcze przede mną jutro i wreszcie mój upragniony weekend <3

pominę, że właśnie jestem u swojego chłopaka który śpi (kciuk w góre :P ) a ja sobie siedze i piszę notkę na ftbl - oo tak xd

posłuchać muzyki za bardzo nie mogę, chyba że na słuchawkach ale musiałabym przejść przez śpiącego niedźwiedzia a nie wiem czy to najlepszy pomysł, więc zostaje mi wylewanie swoich żali tutaj.. ciesze się że zostaje na noc u mojego minionka, będzie wielka próba jutro rano bo pierwszy raz pojade do nowej pracy na godzinę 7 od niego (jupi, czego nie robi się dla miłości :D )

ale w sumie, gdyby się tak zastanowić to będzie dobre ćwiczenie dla mnie, czy dam radę tak wstawać przez cały miesiąć xd no, w najgorszym wypadku zostanie mi zmiana pracy :P

dobra, jednak ide po słuchawki... ok, już jestem, nie było to łatwe ale dałam rade xd poświęciłam swoją głowe (kto ma spad w suficie?!) ale jest ok xd 

mam poważny dylemat czy go budzić czy jednak nie, może niech chwile pośpi - znaj moją dobroć kochanie ;) jak mi się zacznie nudzić to go obudzę.

w sumie miałam w planie poruszyć jakąś głęboką myśl, ale jest mi mega zimno i chyba nic produktywnego z siebie nie wyduszę :P 

powiem tak, kochajcie się i szanujcie. ja po 4 latach związku na prawdę mega ciesze się że spotkałam na swojej drodzę te istotę która leży koło mnie i śpi. bywało ciężko, bo nic co jest piękne w życiu łatwo nie przychodzi - nie ma tak łatwo :P ale jestem cholernie dumna z siebie i z niego, że to trwa - że wciąż jesteśmy razem i wspieramy się jak rodzeństwo, jak przyjaciele, sprzeczamy się jak stare małżeństwo i troszczymy jak o świeżo posadzony kwiat w ogródku. to na prawdę jest piękne i życzę każdemu takiego uczucia, nie ma co zazdrościć tym którzy są szczęśliwi, będąc samemu - Twoje szczęście w postaci drugiej osoby prędzej, czy później się odnajdzie, na spokojnie nie na wariata.

szczerze, uważam że wszystko co przydarza nam się w życiu, dzieje się "w jakimś celu". mój wybranek twierdzi że "ściągneliśmy się" i dlatego się spotkaliśmy się i jesteśmy razem mieszkając na dwóch różnych końcach stolicy. natomiast według mnie to jest coś więcej, to rodzaj przeznaczenia.. to że moja mama puściła 16 - letnią wtedy dziewczynke na sylwestra na drugą stronę wisły to nie był przypadek - przecież mogła zabronić? ale jednak z jakiegoś powodu tego nie zrobiła i jestem jej za to mega wdzięcza, na prawdę.

jemu też że zrobił ten pierwszy krok, że wyciągnął do mnie rękę i nie puszcza jej od 4 lat.

dobra kochani, koniec tego dobrego - wylogowuje się i budzę mojego śpiącego księcia :)

wszystkiego dobrego :)