O rzeczywistości- prostym słowem 

Wszystko w życiu przemija. 

Bo dajemy na to przyzwolenie. 

Przemija, bo musi. 

Przemija, bo takie są prawa natury. 

Jesteśmy jej częścią - oczywistość.

Poszliśmy jednak o krok dalej. 

Wyroboliśmy w sobie CZŁOWIECZEŃSTWO. 

Człowieczeństwo - stan emocji i pamięci. 

Stan, pozwalający na to by proces przemijalności zwolnił.

Stan, w którym nabywa się umiejętność zatrzymania chwili.
Uśmiechu, pocałunku, dotyku, słowa... 

Człowieczeństwo to twór, który wyzbywa nas z ułomności.

Wyprowadza z ciemności, otwiera oczy, wyłącza instynkt, włącza refleksyjność.

Zaraz, zaraz.. ale czy o człowieczeństwie nie mówi się jako o stanie zepsucia?
Owszem... bo zapomnieliśmy co jest jego istotą. 

Poszliśmy o parę kroków za daleko. 
Teraz musimy się cofnąć, by odzyskać to co utracone. 

Bo człowieczeństwo to piękno doświadczania.
Doświadczania całym ciałem i duszą każdego zdarzenia, które ma miejsce.
Człowieczeństwo to siła zmysłów: smaku, słuchu, wzroku..

uszlachetnionych dodatkowo kapką refleksyjności.
To masa chwil, w których zdajesz sobie sprawę z tego co dzieje się wokół.
I pielęgnujesz w sobie reakcje na docierające bodźce. 
Rejestrujesz je... i przyglądasz im się z dużą uwagą. 
Zatrzymujesz je w sobie. I upijasz się. 

Tak normalnie, jak alkoholem..
Potrafisz to. Jak każdy :) 

Jak poznać, że jesteś człowiekiem z krwi i kości?

Śmiejsz się do świata.
Przyglądasz się sunącym po niebie chmurom, 
obserwujesz szybujące ptaki, 

wsłuchujesz się w dźwięk morskich fal,
odnajdujesz spokój w tych jakże zwyczajnych zjawiskach.
Z namaszczeniem zapamiętujesz chwile. 
Proste: jak przelotny dotyk kogoś bliskiego,
jak uśmiech nieznajomego w autobusie.
Dostrzegasz i miłujesz. Każdą z tych chwil,
jakby była jedyną i ostatnią w twoim życiu. 

A teraz nim jeszcze raz powiesz: 

że życie ci ciąży,

że problemy przybijają, 

że ludzie wokół zadają ból 

pomyśl przez kilka minut,
kiedy ostatni raz zwróciłeś/aś się do świata.

Kiedy ostatni raz byłeś/ aś z nim sam na sam.
By się pokrzepić, tym co proste, pierwotne, a tym samym piękne? 
Musisz to w końcu zrobić. 
Dostrzec ukryte piękno, które cię otacza.
Dostrzec miliony kawałków radości,
które czas złożyć w jedną całość i zrobić bilans chwil szczęścia i smutku. 

Czas sobie przypomnieć.
Co oznacza być człowiekiem, w pełnym tego słowa znaczeniu. 
A nie udawać... że się nim jest. I to nieudolnie. 

Czerpać radość, a nie wyrzucać do kosza. 
Zatrzymywać przy sobie, a nie czekać na kolejne. 

Pozwolić trwać najpiękniejszym momentom.
Bo można. Bo ma się tę zdolność. 
Nieużywana - zaniknie. 

Póki masz czas - nie zwlekaj. 
Bądź człowiekiem ! 
Dostrzegaj, nasłuchuj, smakuj do woli, dotykaj - zapamiętując, 

myśl, kochaj, korzystaj, wspominaj, żyj...
Nie myśl, ze to zwariowane czy dziwne. 
Takim uczynili to po prostu nie-ludzie.

A ty bądź tym szalonym człowiekiem, co uśmiecha się w kierunku nieba - 

bądź szczęsliwcem na tej ziemi...zaludnionej przez ponure nieludzkie twarze.