Jestem naiwna, ufam miłości 

Zapomnijmy na chwile o tym bałaganie, który mamy w swoim pokoiku zwanym dusza. Szkoda, że nikt nie wywiesił tabliczki "Proszę o posprzątanie".Wyjdę na wielką górę, stanę na drewnianej ławce i będę jedyna, nawet jeśli będę warta dla Ciebie tylko tyle co ten kwiatek, który trzymam w dłoni. Przynajmniej pachnący. Dopuść mnie do swojego świata- obiecuję będę dbała o każdą roślinkę, chociaż nawet nie potrafię zapamiętać nawet, że sie je podlewa. Daj trochę plasteliny ciepłego ciała, ulep mnie tak, jak Ci się podoba. Chcę zapomnieć. Zapomnieć o pustce w duszy, szczelinach w sercu, zapomnieć o tak słabej silnej woli.

Werteryczny bełkot. Powrót do dekadentyzmu- runda pierwsza- start!