.

Nie mogę uwierzyć, że to znowu się dzieje.

Znowu muszę sobie powtarzać, że to już ostatni raz.

Co z resztą ogóle nie skutkuje.

Muszę się opanować, bo inaczej będzie bardzo źle.

Znowu czuję obrzydliwą nienawiść do siebie.

Najchętniej nie wychodziłabym z domu.

Nie chcę, żeby ktokolwiek na mnie patrzał.

Z jednej strony cieszę się, że za tydzień już nie będę musiała wychodzić z domu.

Nie będę musiała się nikomu pokazywać.

Będę mogła zamknąc się w swoim świecie.

Z drugiej strony, jakoś się tego boję. 

Boję się, że będzie tak jak rok temu.

Ze zatracę się w sobie do tego stopnia, że będę tylko siedzieć i patrzeć w ścianę.

Mówić i tak już nie mogę. Nie potrafię, tak jak kiedyś.

Muszę sama być dzielna i sama sobie dać radę.

W końcu jestem sama z tym wszystkim.

Ale tak jest lepiej. Chyba.

chcę płakać.

chcę widzieć u siebie kości.

Chcę poczuć się ładna, choć przez chwilę.