Tak po prostu siedziąc obok siebie i uśmiechem rozganiać chmury.

Bo czasem dzieje się coś, co uwalnia siłę naszej wyobraźni...

Uczy mówić,

Niekontrolować myśli,

Pokazywać swoje słabości.

By znów po chwili w powietrzu zaczęły unosić się endorfiny.

W momencie, gdy można czyjąś dłoń zamknąć w swojej dłoni.

Choć tylko ten jeden uśmiech, tak ważny i szczery-

staje się widoczny przy osobie, która sprawia, 

że przy niej właśnie chce uśmiechać się od "ucha do ucha"

i wrecz wszystkim chciało, by się to szczęście oznajmiać!

Wtedy kolejny dzień nazwany od Twojego imienia

zaczyna napawać radością dzieloną ramię przy ramieniu.

Za to te wszystkie wspólnie przeżyte chwile,

w których to co nazywamy zachowaniem potrzebnego dystansu

jest nierealne do utrzymania,

gdy w rolę chodzą uczucia,

a także emocje sprawiające,

że chciałoby się zatrzymać czas.

Każda dokładnie zoobserwowana mina

i błysk w oku powstający w uśmiechu Twoim-

przyprawia o jeszcze szybsze bicie serca

czy fruwające dziko motyle w brzuchu.

I wtedy moknięcie w deszczu jest o wiele przyjemniejsze,

gdy tylko jest przy Twoim boku.

Za nic w świecie nie oddałabym żadnej z tych chwil!

Bo każdy taki okazany czuły gest czy słowo

jest motywając do dalszego działania.

Świadomości, że jest się komuś tak potrzebnym-

jak powietrze do oddychania na codzień, 

czy tak niezbędnym i docenionym-

jak woda z której co rusz korzystamy.

Bycie dla kogoś najważniejszym-

to tak jakby dostać prezent od życia.

Ja go dostałam.

Bo jesteś właśnie nim TY!

I choć nie wiem czy sobie na to zasłużyłam,

to jedno jest pewne, że nie pozwolę temu zniknąć

i będę dbać o moje prywatne szczęście,

które nazywam właśnie od Twojego imienia!

Tak by dać z siebie tyle ile tylko będę wstanie

i odwzajemnić taką samą porcją czuć ode mnie.

Kiedy zakochać się jest bardzo prosto,

ale posiadanie klucza do szczęcia już wymaga 

większej sztuki od nas samych na każdym kroku.

Bo z uczuciami tak jest, że platają nam psikusy-

najpierw są, a potem znikają w próbie ogniowej.

Jakby dzielenie wspólnie wszystkich radości i trosk-

nie miałoby być dobrym fundamentem na przyszłość.

A tu miłość i to co składa się ten jej całokształt

jest promykiem uzyskania szczęścia w przyszłości.

Bo obecnie są takie chwile,

sytuacje,

ludzie,

którzy sprawiają,

że się rumienimy i uśmiechamy.

Nie jest wstyd o tym powiedzieć głośno,

bo często jest nam z tym właśnie bardzo dobrze!

Bo przecież chodzi o to by dobrze się działo,

by wszystko się zmieniało, wszystko pulsowało. 

Życie jest jak kwiat czerwona róża z kolcem 

kiedy dotkniesz ukłuje, lecz będzie pachnieć mocniej.

Chodzi o wielki szacunek, wspólną wymianę myśli

i wspólny kierunek, jedno działanie,

jeden cel i jedno przeznaczenie,

burzę umysłów, chemię serc, tworzenie