Jak nie masz sił by iść-biegnij. 

Potrafię pisać tak, że zapamiętasz,
Potrafię kłamać tak, że nadal chcesz nas,
Uśmiechać się, gdy moją krew wycierasz w rękaw,
I nie potrafię przestać.
Potrafię kochać Cię, jak nigdy nikt,
A później ubrać się i wyjść, i nic.
Nie odzywać się i trzy dni pić,
I nie jest mi z tym wstyd.
Potrafię ranić, jak najgorszy wróg,
Później wypierać się: "A skąd bym mógł",
Nie odwracać się, gdy prosisz: "Stój",
Nadużywać mocnych słów.
Potrafię ufać bezgranicznie, by
Za chwilę wkurwiać się, że wyjdziesz z kimś,
I nie rozumieć, nienawidzę, gdy
Cię nie ma przy mnie dziś.
Mogę być bohaterem, sama wiesz,
I dać Ci jeden uśmiech zamiast łez,
I wiesz, że chciałbym już Cię zabrać gdzieś,
I nie miej za złe mi, postaram się.
Potrafię gadać, nie dotrzymać słów,
Pamiętać zawsze Cię, bo byłaś tu,
Planować jutro, nawet gdy nas znów
Ten pojebany świat chce ścinać z nóg.

Bonson/Matek - Jestem, byłem, będę