*.*

Dlacze­go życie nig­dy nie jest pros­te? Bo tak nie byłoby za­baw­ne, prawda? 

To wszys­tko na­leży do przeszłości. Ja jes­tem in­na, więc i on nie mógł po­zos­tać ta­ki sam.

To zdu­miewające, jak tan­detne by­wa cza­sami życie, na­wet wśród, z po­zoru, kul­tu­ral­nych ludzi. 

Cza­sami ka­wałki układan­ki pa­sują do siebie tyl­ko przez pe­wien czas.

Ciesz się tym, co masz, nie psuj te­go spogląda­niem wstecz. 

Ja­kiekol­wiek byłoby źródło mej głupo­ty, jeszcze się nie wyczerpało. 

Życie jest za­baw­ne, kiedy się tyl­ko przes­tać nad nim zastanawiać. 

Doj­rzałość po­lega na tym, że człowiek wie, gdzie kończą się je­go możliwości. 

Za­bija­nie dla po­koju jest jak piep­rze­nie się dla cnoty. 

Miłość nie le­ci z kra­nu jak wo­da, nie możesz jej od­kręcać i zakręcać, kiedy tyl­ko zechcesz. 

Nie śniło jej się na­wet, że miłość może nieść ty­le bólu, cho­ciaż fi­zycznie nic człowieko­wi nie dolega. 

Na­wet dziw­na miłość jest lep­sza od bra­ku miłości. 

Bo krótki czas jest zaw­sze lep­szy niż żaden. 

Ser­ce również ma swo­je pra­wa, a ludzie nie słuchający go, są głupcami. 

Mów szep­tem, jeśli mówisz o miłości. 

Ser­ce miej ot­warte dla wszys­tkich, zaufaj niewielu. 

O ileż le­piej płakać z ra­dości, niż znaj­do­wać ra­dość w płaczu. 

Miłość to żar co w oku szczęśli­wego płonie, morze łez w którym nie­szcześli­wy tonie. 

Miłość po­cie­sza jak słońce po deszczu. 

Praw­dziwą am­bicją ko­biet jest i będzie zaw­sze budzić miłość.

Kocham ciebie, choć mnie za­bijasz.